"Serçeler ağlarsa ölürmüş Yusufhan. Seninle dolu dolu yaşamak istiyorum, öldürme beni olur mu?"
•
Damarlarında delilik akan adamın serçesi olma hikayem.
Başlangıç tarihi: 05.03.2023
Klasik uzunlukta bir bölümle geldim. Arkadaşlar benden daha uzununu beklemeyin lütfen, yazarken ben bile sıkılıyorum djskjd
📣ÖNEMLİ 📣 300 OY SONRA BÖLÜM GELECEKTİR.
Yorum yapan, destek olan herkese minnettarım... Fikirleriniz çok önemli benim için, bilesiniiiizzz 💗🥺🫵
Haydi bölüme geçin, iyi okumalar 🤍
•
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bırak." dedim yine de. Biçimli kaçlarını çatarak baktı bana. "Yusufhan..." dedim kollarının hissiyatını istemeyerek. "Bırak lütfen."
Bıraktı. Bir şey söylememesi, sorgulamaması beni çıldırtıyordu. "İyi geceler." dedi, gözüken evime bakarak. Adım bekledim, düz bakışlarındaki duvarları çatlatacak bir hamle. Yapmadı.
Arkamı dönüp hiçbir şey demeden gittim. Aptal! Aptal Yusufhan! Kıratlı bile olsan öküzlük sınır tanımıyordu. Adımlarım ile yaşadığım sinir harbinden dolayı yeri döve döve ilerlerken arkama bakmamak adına üstün bir çaba gösterdim.
Gülnur'a posta koymasını istememiştim. Bakmasını bile istememiştim ki onun ben. Beni dinlemeden cevap vermişti ona. Şimdi durumu hiçbir şey yapmamasına rağmen yumuşatmaya çalışmamalıydı. Bu şekilde olmamalıydı sinirimin geçmesi. Onun aksine ben önümden çok arkama bakardım. Kapıyı açıp eve girerken, aramızdaki zıtlık beni gayriihtiyari güldürdü. Yusufhan'ı az çok çözmeye başladığıma göre, kesinlikle beni gördüğünde hiçbir şey olmamış gibi yapacaktı.
Düğüne kadar ona yüz vermeyeceğime dair kendime söz vermek istesem de, aklıma tutamadığım onun adını anmayacağımın andı gelmesi ile birlikte kendime güvenemedim. Kararlılığım göz yaşartıcıydı.
Sedirde kitap okuyan Çakır ağabeyim vardı sadece, diğerleri odalarında olmalıydı. "Hoş geldin Gazel, nasıl geçti alışveriş?" dedi elindeki kitabı bırakıp bana dikkat kesilerek.
Yanına oturdum. "İyiydi ağabey." dedim iyi olmayan ayrıntıları es geçip. "Her şey bitti sayılır. Yatak odası takımını Yusufhan şehir dışından özel yaptırmış, bana sürpriz olacakmış. Yarın da gelinlik bakmaya gideceğiz. Geriye yapılacak bir şey kalmıyor."
Düşünceli düşünceli bana baktı. "Yapmamız gereken bir şeyi üzerlerine yıkmadık değil mi? Adet görenek bildiğimiz yok," Gözlerini kaçırdı. "...gösterenimiz de yok malum."
Ona yaklaşıp sımsıkı sarıldım. Canım, güzel kalpli ağabeyim benim. "Yok yok, o işlerle Yaman ağabeyim ilgileniyor, endişelenme sen düşünceli ağabeyim."
