VÒL•TA Karanlık Oda

11.

Uyandı bilinci açık dozu düşürün" açılıp kapanan gözlerimden dolayı olmalı ki bir ışık görüyor ve sonra tekrar karanlık oluyordu. Kendimi yorgun ve halsiz hissediyordum gözlerimi tamamen açabildiğimde etrafımdaki renkler belirginleşiyordu. Beyaz gömlekli bir adam bana yaklaştı ve eliyle hafif saçlarımı okşayarak, "Günaydın oğlum bizi çok korkuttun" Dedi. Durdum anlamaya çalıştım az önce yaşadıklarım tamamen benim hayallerimden mi ibaretti yoksa gerçekten babam karşımda mı duruyordu. Yutkunarak boğazımı temizledim, "Baba sen mi geldin?" Tepkisizdi belki de sadece beynimde kendime sorduğum bir soruydu." Yorma kendini oğlum dinlenmelisin ama uyumak yok" gidip gelen gözlerimi kırpıştırarak daha da netleştirmeye çalıştım fakat o beyaz gömlekli gittikçe benden uzaklaşıyordu. O adam gözlerden kaybolurken yanıma mavili birsi daha yaklaşmıştı sağ tarafıma doğru geldi ve bana dokundu. Kimdi neden bana dokunuyordu bunu istemiyordum koluma mı nereye dokunduğunu anlamıyordum ama huysuzca kıpırdanarak kendimce yapma dokunma diyebildim fakat eminim yine duyan kimse yoktu. Yanımda duran kişi bana "Sağlak mısın solak mısın?" diye bir soru sorunca neden boyle bir şey sorduğunu ve ne cevap vereceğimi düşünüyordum. Cevap versemde beni duymakacak nasıl olsa bir şey söylemesem de olur diye düşünürken mavili insan elinde bir şeyle kolumu sıyırmıştı koluma giren hafif bir iğne ile kaçlarımı çattım, aslında acıdığından değil neden iğne yediğimi bilmediğimden dolayı kafam karışmıştı. Burası hastanemiydi yoksa organ mafyaları tarafından tüm organlarım sökülmeye mi hazırlanıyordu bilmiyordum. Kapı çalma sesi duyduğumda başımı kapının o tarafa doğru çevirdim içeriye ufak kısa boylarında bir kız girmişti. Yanımda bir şeylerle uğraşan mavili kadın gelen kişinin yanına doğru giderek konuştu. "Şuanda olmaz dinlemesi lazım" dediğin de kızdan itiraz sesleri duymuştum. "Sadece beş dakika görüşeceğim lütfen" Mavili kadın başıyla onaylayarak bir şeyler söyleyip odadan çıktı. Kız yanıma gelip başımda dikilmeye başladı kısa süre sonra sessizliği bozan ben olmuştum. "Organlarımı sana mı nakil edecekler?" Dediğimde oda da yankılanan kahkaha kulakalarımı tırmalarken huysuzca kıpırdandım. "Evet Volta kalbini almaya geldim." Beni tanıyordu sadece kalbimi alacaksa iyiydi çünkü gözlerimi vermek istemiyorum. "İyi o halde gözlerim vucudumda sevdiğim tek yer onları alma." Sonlara doğru ben bile ne dediğimi duymamıştım. "Gözlerini bende seviyorum volta." Beni hiç kimse sevmezdi ki bana ait olan bir şeyi o neden seviyor. "herkes bir gün öldürür sevdiğini sevme benim gözlerimi." Neden bu kadar gevşek konuştuğumu anlamaya çalışıyordum fakat bir türlü anlam veremediğim için gevezelik edesim geliyordu. "Üzgünüm Volta" Bu kız ne hakkında konuşuyordu benim gözlermi sevdiği için mi yoksa bilmem gereken bir şeyler mi vardı. "Neden üzgünsün?" Cevaplamasını umut ederek bu soruyu sordum. "Benim babam yüzünden bu haldesin hatırlamıyor musun" Onun babası yüzünden mi bu haldeydim babalar çocukları için başka çocukların canını yakıyorsa bu gerçekten babalık mıydı? bir gün kendi çocuğunun da canını yakacak. Peki ya benim babam neden burada değil en son uyuyordum bana yumurta pişirmişti ocakta kaynayan çay suyunun sesleri geliyordu ben ne ara buraya geldim. "Benim babam nerede?" Bir süre sessiz kalması benim de düşünmeme neden oluyordu. Anılarım yavaş yavaş geldiğinde gerçek olup olmadığını kafamda ayırt etmeye çalışıyordum. Başımda keskin bir ağrı vardı ve sınıftaydım peki ya sonrasını neydi aklıma gelmiyor. "Bana ne oldu böyle?" Bu o kızdı burada benim yanımda oturuyordu ellerini bir birine geçirdiğinden bir şeyler söylemek istediği belliydi. "Babam sana vurduğu için düştün, sende eğer seni uyandıramasalrdı beyin kanaması geçirmek üzereydin." Parçalar beynimde birleşip bir köprü oluşturduğunda biraz daha mantıklı geliyordu şuan burada olmamın nedenini anlıyordum. Aklıma gelen önemli bir şeyle yerimden kalkmaya çalıştım. "Dur volta ne yapıyorsun kalkma" Hayır o neredeydi buraya geleceğim demişti. "Babam nerede benim babam neden yanımda değil" Kız telaşlanıp odadan çıkmak için ayağa kalktı ve kapıya doğru yöneldi. Bende o sırada yataktan kalkmaya çalışssam da kolumda beni tutan bir kablolar vardı elimde çıkartmak için ne kadar uğraşsamda çıkartamamıştım ve kısa zamanda kolumdan parmak uçlarıma doğru akan kanla durdum bir süre bedenimden ayrılan kanı izledim nedensizce beni rahatlarıyor ve mayıştırıyordu. Sert bir şekilde açılan kapıyla başımı o yöne çevirdim Mavili kadın gelip koluma müdahale yapıyordu. "Neden böyle bir şey yaptı?" Diye bir soru sorduğunda O kız gözlerinden akan yaşları silerek konuşmaya çalıştı. "Neler olduğunu hatırladı sonrasında babasını sordu ve kalkmak istedi." Kadın sert bakışlarını kıza yolladığında "Odadan çıkabilirsin artık ziyaretçi almıyoruz" dediğinde kız bana üzgün bir bakış atarak odadan çıktı. Kolumda ki kanları temizleyip yeni bir serum hazırlarken sessizce onu izledim Ve odadan çıkıp gitmesini bekledim. "Bir daha böyle bir şey yapman durumunda Babanla görüşceğim." Uzaklara dalan gözlerim bir anda kadını bulduğunda yerimde doğrulmaya çalıştım, "Benim babam burada mı?" Kekeleyerek çıkan sesimi düzgün bir kıvama sokmaya çalışıyordum. "Evet burada kapıda oturuyor o kızla beraber" Gelmiş miydi gerçekten burada mıydı kalbim deli gibi atmaya başlamıştı ellerim titremeye başladığında, "Babamı çağırın onu görmek istiyorum." Kadın başını olmsuz anlamda salladığında,"Maalesef dinlenmen gerekiyor az önce olanların bir daha olmasına müsaade edemem" Derin bir nefes alıp verdim, "O bana zarar vermez o benim babam çok özledim bir kerecik göreyim ne olur" Gözlerim dolduğunda ve sesim titremeye başladığında Kadın halime üzülmüş olacak ki bir süre onaylamak istercesine düşündü ve hbir şey demesini beklerken kapıya doğru ilerledi başımı öne doğru eğdiğimde, "Sadece 3 dakika kapıda bekleyeceğim iyi olduğunu görebilmek için." Tebessüm ederek teşekkür ettim içimden. Kalbim ağzımda attığını hissediyordum boşalan elim ayağımı dindirmek için ellerimi sıkıca üzerimde ki çarşafa geçirip sıktım nesef alıp verişlerimi düzene sokmaya çalıştım içeriye girdiğinde hiç sorguya çekmeden ona sarılıp yanımdan gitmemesini isteyecektim hayatımda ilk defa hastanelik olmam beni hiç bu kadar mutlu hissettirmemişti. Kapının iki kere tıklatılma sesini duyduğumda gözlerimi sıkıca yumdum o kadar heyecanlı hissediyordum ki kendimi her an kalp krizi geçirip ölebilirdim, bu düşünceyi kafamdan atarak dikkatimi topladım Babamı görmeden ölmek istemiyordum. Kapını açılma sesini duyduğumda nefesimi çekebildiğim kadar çektim ve içimde tuttum. Bir hareketlilik hissettiğimde sıktığım gözlerimi biraz gevşeterek nefesimle birlikte serbest bıraktım. "Merhaba Volta geçmiş olsun" dediğinde yüzümde beliren tebessüme ve gözlerimin dolmasına engel olamayarak gözlerimi açtım. Gördüğüm kişi karşısında anlam veremeyerek o kişiye baktım, "Benim babam gelecekti o nerede?" Adam bana biraz yakşatığında bir şeyler söylemek adına sesli bir şelikde yutkundu. "Volta bu olanların sorumlusu ben olduğum için seninle ufak bir anlaşma yapmak istedim" Söylediklerini anlamakta güçlük çekiyordum fakat şuan da yeri ve zamanı değildi. "Babam gelecekti belki sen buradasın diye gelmiyor buradan çıkar mısın?" Karşımda ki adam telaşımı fark etmiş olacakki yüz ifadesini yumuşatıp, izin verirsen eğer kısa sürede anlatıp gideceğim" Sessizce başımla onayladım. "Sen hastaneye kaldırıldığında Beliz beni aradı ve olanları anlattı, Bende bu olayın duyulmasını ve uzamasını istemediğim için ailene haber vermek istemedim kendimi senin baban olarak tanıttım." Adamın söylediği her kelime beynimde yakı yapıp duruyordu büyük bir hayal kırıkığına uğramıştım oysa ki ne kadar da inanmıştım babamın geldiğine. "Çık dışarı" söyleye bileceğim tek söz bu olmuştu. Adam durumu anlatmak istercesine elini kaldırıp, "Bak Volta konuşup-" sözünü kesmesine neden olacak şekilde bağırmıştım. "Sana odadan çık dedim!" Sesimin yükseldiğini duyan mavili kadın bir anda içeriye girerek ne olaya müdahale etmek istemişti. Kadının gözleri benimle adamın arasında nakış dikiyordu. "Gitsin lütfen istemiyorum, hiç kimseyi istemiyorum." son sözlerimi söylerken kendimi tutmaya çalışıyordum Kadın kapıyı açıp adama gösterdiğinde," Çıkın hastam şuanda iyi durumda değil" dedi sert bir tonda. Adam sessizce odadan çıktığında kadın yanımda kalmamı ister mi gibi baktı bana hayır anlamında başımı iki yana salladığımda, "Bir şeye ihtiyacın olduğunda seslen seni duyabilirim" dedi ve tebessüm ederek odadan ayrıldı. Kaldım, Tekrar yalnız başıma ve çaresiz bir şekilde kaldım hayallerimi her defasında imkansızlaştıran o boş tavanı izledim.