ÜVEY KARDEŞİM

14. Bölüm

ÜVEY KARDEŞİM

14. Bölüm

Bölümler düzenlenme aşamasında. Okumamanız tavsiye edilir.

Mutlimedyada Pınar var ♥️

-

Arabanın içinde afallarken şoföre hemen parasını verip kapıdan dışarı çıktım. Ben yolun diğer tarafına geçmeye çalışırken kızı içeri almışlardı. Mert'te arkalarından gidiyordu. Niye bu kadar rahattı? Muhtemelen sedyede yatan Selin'di, sevgilisi.

Yolun diğer tarafına koşarak geçip hızla hastaneye girdim. İlerde ki danışmanın yanına gelip, "Daha demin ambulansla gelen hasta nerde?" dedim.

Kadın uğraştığı işten kafasını kaldırıp boş gözlerle bana bakmaya başladı. "Şu sarışın kızı mı diyorsun?"

"Evet onu diyorum." dedim.

Eliyle sağ tarafı göstererek, "Yan tarafta ki acildeler." dedi ve kafasını tekrar kağıdına gömdü. Bunlar zaten ne işe yarıyordu ki burda? Bir şey yaptıkları yoktu bir de mal mal insanları süzüyorlardı. Bu tiplerden nefret ediyordum.

Sağ taraftan giderken 'Acil' yazısını gördüm. Hızla içeri girip gözlerimle Mert'i aramaya başlamıştım. Çünkü 8 tane yatak vardı ve 6 tanesi de perdeyle örtülmüştü.

1 numaralı yatağa geldiğimde perdeyi hafif araladım. Ve evet, Mert burdaydı.

Hızla içeri girip, "Mert ne oluyor?" dedim telaşla.

Girdiğimde beni görmemişti ama sesimi duyduğunda şaşkın bir şekilde bana bakıyordu.

Yanıma yaklaşıp kolumu sıkarak, "Sen beni mi takip ediyorsun?" dedi.

"Seni takip etmiyorum," Sertçe elini kolumdan çektim. "Taksiyle geçerken gördüm."

Niye sinirlenmişti ki durduk yere. Bu çocuğu hiç bir zaman çözemeyecektim...

Kolumdan sürükleyerek perdenin arkasına çıkardığında, "Beni merak etme! Sürekli yaptığım işlere ya burnunu sokuyorsun ya da mani oluyorsun. Uzak dur artık benden!" dedi bağırarak. Son cümlesini sessiz söylemişti. Etrafta ki herkes bize bakıyordu. Kızgın bir şekilde Selin'e döndü ve elini saçlarına geçirdi.

Kırılan gözlerle öylece bakakaldım. Yavaş adımlarla geri geri gitmeye başladım ve sonrasında adımlarım hızlandı. Hastanenin önüne geldiğimde ağlama isteğimi bozağımda yumru yapıp geri ittim.

Sinirli adımlarla Avm'ye yürümeye başladım.

Şu an benim yaptığım şeyde bir yanlış yoktu değil mi? Çok normal bir şekilde onu görünce yanına gitmiştim. Asıl gitmeseydim yanlış olurdu. Ayrıca Kerem dışında hangi işine mani olmuştum? Onun yüzünden kaçırılıp dövülen bendim, ben mırın kırın yapmıyordum da bey efendi yapıyordu.

Yaklaşık yirmi dakika sonra Avm görünmüştü.

Cebimden telefonu çıkarıp Melis'in numarasını tuşladım.

"Kazulet oldum burda! Nerdesin kız?"

"Ya bir sürü şey oldu yine, 2 dakikaya ordayım," dediğimde uzaktan Melis'i görmüştüm. "He tamam gördüm seni kapat." dediğimde kapattı. Melis'in melek yüzünü görmek rahatlatmıştı. Mert saçma bir tepki vermişti. Onu takip ettiğimi sanıyordu... Ama zerre kadar umrumda değildi. Artık Mert umrumda değildi.

Melis'in yanına geldiğimde, "Tatlım ne oldu? Sen ağladın mı?" dedi.

"Gel bir kafeye oturalım anlatacağım." dedim. Kapının hemen yan tarafında ki kafeye oturduk.