ÜVEY KARDEŞİM

17. Bölüm

ÜVEY KARDEŞİM

17. Bölüm

Bölümler düzenlenme aşamasında. Okumamanız tavsiye edilir.

Mutlimedyada Mert var ♥️

-

Sınıfa girdiğimizde bütün yüzler bize döndü. Masada oturan hocada bize doğru bakıp ayağa kalkmıştı.

"Siz ikiniz yeni öğrencisiniz, değil mi?" dedi orta yaşlarda görünen adam. Sert bir yapısı olduğu belliydi.

"Evet yeni öğrenciyiz. Geç kaldığımız için de özür dileriz bu arada." dedim çekinerek. Adam çok sert bakıyordu yahu.

"Tamam bir daha olmasın. Yenisiniz diye birşey demiyorum." dedi. Ardından sıralara bakarak, "Kızım, sen şurdaki arkadaşının yanına geç," dedi Melis'i göstererek. Melis'le oturma planım suya düşmüştü...

Sonra tekrar bize dönerek, "Yağız sen niye dikiliyorsun orda oğlum, yerine geç." dedi. Yağız da son derece havalı yürüyüşünü yaparak, hocayı takmıyormuş gibi hava vererek en arkada ki yerine oturdu.

Bana yer kalmamıştı. Yağız'ın yanı dışında. Şu an onunla oturmak için can atıyordum ama Mert'le sözde 'sevgili' olmamız onunla oturmamı engelliyordu.

Hoca bana bakarak, "Kızım bir yer boş kaldı. Mecbur oraya oturman lazım. İlerki zamanlarda değiştirebilirsin." dedi. Sert yapısı olduğunu düşündüğüm adam şu an gözümde melek gibiydi.

Ayrıca mecbur oraya oturmak zorundasın ne ya... İçimden güldüm. Eğer Mert bir şey söylerse nasılsa hoca oturtmuştu...

Yağız'ın yanına geçerken bütün sınıf arkasını dönmüş bize bakıyordu. Hoca, "Hey," diye bağırdığında hepsi önüne döndü.

"Ben bu okulun kimya öğretmeniyim. Adım da Mahmut." dedi öğretmen. Oturduğum sıranın önünde 2 erkek daha oturuyordu. Sağ tarafta olanı, "Kel Mahmut," diyince önümüzde ki 5 erkek birden gülmeye başlamıştı. Bir tek Yağız gülmüyordu.

Hoca sinirle etrafına bakarak gözlüğünü düzeltti. "Kim dedi onu?"

Yağız önümüzdeki arkadaşı sandığım kişileri dürterek susmalarını sağladı. Herkes tekrar istifine dönerken hoca Melis'e dönüp, "Yavrum ağaya kalk, kendini tanıtır mısın bize?" dedi.

Melis çekingen bir şekilde oturduğu yerden kalkarak, "Adım Melis. Arkadaşımla beraber ...Anadolu Lisesinden geldik." dedi. Hoca eliyle otur işareti yaptığında bana kalkmamı söyledi.

Bende yavaşça yerimden kalkarak, "Adım Pınar." dedim ve hocaya bakmaya başladım. Hoca bana kafasını sallayarak bakarken "Bu kadar mı?" dedi.

"Evet bu kadar." dedim. Sıkıntıyla üfleyerek, "Otur." dedi ve kendi masasına oturdu. Yerime yavaş yavaş sinerken Yağız, "Takma bu hocayı." dedi gülümseyerek. Sınıfta hâlâ birkaç yüz bize dönüktü. Niye böyle bön bön baktıklarını anlayamamıştım.

"Niye böyle bakıyorlar? Yeni kız olduğum için olduğum için mi?" dedim kafamı öne eğerek.

"Yanıma daha önce kimse oturmadı. Bu okula geldiğimden beri yalnız oturuyorum. O yüzden senin özel bir kız olduğunu falan düşünmüş olabilirler." dedi.

"Ya da sadece yeni olduğum içindir," diyerek göz kırptım.

Ardından ekledim, "Beni hoca otutturdu sen bana gel buraya otur demedin ki? Ne garip insanlar."