ÜVEY KARDEŞİM

9. Bölüm

ÜVEY KARDEŞİM

9. Bölüm

Bölümler düzenlenme aşamasında. Okumamanız tavsiye edilir.

Multimedya da sırayla; Ege, Mert ve Burak var ♥️

Mert'ten...

Burak ile Ege'ye bekleyin işareti yaparken Pınar'ın burda ne işi olduğunu düşünüyordum. Beni takip edip şimdi de başını belaya sokmuştu herhalde... Ne kadar inatçı olduğuna şimdi tam anlamıyla anlamıştım. Eğer Pınar soru soruyorsa cevapla!

Dışarı çıktığımda Pınar'ın bir adam tarafından çekiştirildiğini gördüm.

Oraya doğru ilerleyip adamın kolunu tuttum, ne olduğunun farkına varmasına izin vermeden yumruğu geçirdim. Pınar çığlık attığında ona ters bir bakış attım. Birde üstünde şortla buraya gelmişti. Kafayı yemişti herhalde.

Adama bir yumruk daha indirdikten sonra, "Tamam, tamam yeter, vurma artık." demişti. Ayaklandığında da koşarak kaçmıştı. Buradaki insanlar hep böyleydi zaten. Hepsi benden korkuyordu.

Pınar'a döndüğümde bana masum bir şekilde baktığını gördüm. Bu masum bakışlara kanmayacaktım tabiki. Koşarak bana sarıldığında afallamıştım. Bu beklemediğim bir şeydi.

"Ödüm koptu!" dediğinde ağlamaya başlamıştı. Ne oluyor amına koyayım!

"Burda ne işin var?" Omuzlarından tutup iterek yüzüme bakmasını sağladım. "Telefonla konuşurken de anladığın gibi tehlikeli işler ve sen illa öğrenicem diye yırtınacak mısın gerçekten!" Diye bağırdım.

"Ya ben öyle geçiyordum burdan, sonra bir adam geldi-" dediğinde sözünü, "Beni takip ettiğini biliyorum." diyerek kestim.

Başını öne eğerek, "Evet." dedi. Ardından ekleyerek, "Ne yapayım? Bana sorduğum soruların cevabını vermedin, bende seni takip ettim." dedi.

Bu kız gerçekten garipti. "Burda başına bir şey gelebilirdi aptal! " diyerek bağırdım.

"Asıl senin başına bir şey gelebilir! Ne işin var senin böyle yerlerde!" Dedi. Ardından ekledi, "Ayrıca umrundaymışım gibi davranmayı kes. Dün dediklerini, yaptıklarını unutmadım!" Diye bağırdı.

Ne yapmıştım ki ben ona? Yine yapıp da hatırlamadığım bir şey mi vardı yoksa?

Kollarımı göğsümde birleştirdim. "Evet başına bir şey gelip gelmemesi umrumda, çünkü annen seni bana emanet etti."

"Ha öyle mi? Babanda seni bana emanet etti! Birbirimize göz kulak olursak iyi olur!"

Bıkkın bir şekilde nefes verip dudaklarını yaladı. Elini yumuşak saçlarına daldırıp duruyordu.

"Şu an senin yüzünden işim yarım kaldı farkında mısın?" Diye sitem ettim.

"İşini yarım bıraktığım için üzgünüm! Görüşürüz had-"

Yanına gidip kolundan çekiştirmeye başladım, "Gel, baş belası gel şu adamı halledeyim götüreceğim seni." dedim.

Kapının önünde beklese olmazdı. O yüzden yanıma almam lazımdı. Gerçek anlamda başıma bela olmuştu bu kız... "Bak, içeride bir adamı halledeceğim ve sesini çıkarmanı istemiyorum. Tamam mı?" dedim.

"Halledicem derken?"

"Dışarı da kalmak istiyorsan kal." dedim ve kırık binanın içine girdim. Peşimden geleceğini biliyordum.