მხოლოდ ჩემი..

8

- უკაცრავად რა სჭირს?

ერთ ერთი ექიმი მოვიდა ჩვენთან და ეს კითხვა დაგვისვა..
დიდი მაღალი ბიჭი იყო.. აშკარად ახალგაზრდა.. დაბნეული და უცნაური..

- საწამლავი აქვს მიღებული და სასწრაფოდ უნდა დავეხმაროთ! სისხლი გაუსუფთავეთ, გადასხმა გაუკეთეთ... ნებისმიერი რამ რაც ამას შველის, ოღონდ, ცოცხალი დამიბრუნეთ..!
- თქვენ ნანოსი ვინ ხართ?

ინტერესით ჰკითხა ექიმმა.. ანერვიულებული გუკი უფრო და უფრო იძაბებოდა და ყელზე ვენები ეტყობოდა..

- მი..მისი სახელი საიდან იცი?
- მე მისი ძველი მეგობარი ვარ.. ახლა დავინახე მიჰყავდათ და ვიცანი..
- ლაპარაკს შეეშვი და მას მიხედეთ! *ხელი ჩაავლო საყელოში* რამე რომ დაემართოს, ყველას სათითაოდ, მოგეკითხებათ!

ექიმი უთქმელად წავიდა..

- გუკ დამშვიდდი და ჩამოჯექი! ნერვიულობით მას ვერ უშველი..
- ყველაფერი ისე ეწყობა ერთმანეთს.., უკვე მოთმინების ფიალა მეწურება.. მისი სიცოცხლე..ჩემთვის..მართლა..ძვირფასია..
- ვიცი გუკ.. და აი ნახავ ის ყველაფერს გადაიტანს, შენ მას ძალას აძლევდი და ახლაც აძლევ, ამ წუთასაც, რაც მას ყველაფერს გადაატანინებს..

მას თავზე ხელი მოვკიდე ჩემსკენ მოვწიე და მაგრად ჩავეხუტე.. ცრემლი ჩამოუგორდა.. არ მჯერა რომ ეს ის ჯეონ ჯონგუკია, რომელსაც ვიცნობ..

***
- ანუ ასე უბრალოდ განაცხადა რომ არ მოკლავს?
- ზუსტად.. ვერც ვერაფერი ვუთხარი, მათი გადამტერება საშიშია..
- ფუ მაგათიც... რა უნდა ვქნათ მინჰო?
- არ ვიცი დედა... სხვა ქილერი რომ ვიპოვოთ?
- ჰო მაგრამ ის პროფესიონალია.. მისნაირი სად ვიპოვოთ...
- ვინმე კარგს აუცილებლად ვიპოვი.. ახლავე შევუდგები მაგ საქმეს,თან როგორც მითხრეს ნანო ახლა საავადმყოფოშია, რა მიზეზით არ ვიცი, გავიგებ რომელ საავადმყოფოშია და ქილერს შევგზავნი.. ასე უფრო მარტივი იქნება, სანამ გამოწერეს ეს დრო უნდა გამოვიყენოთ.
- კარგი შვილო, გენდობი.