მხოლოდ ჩემი..

9

ავტორის პოვ:
ნამჯუნი განერვიულებული ელოდა გუკის პალატიდან გამოსვლას..

- გუკ, კარგად არის?
- კი, კარგად არის...
- ძალიან კარგი...

შვებით ამოისუნთქა ჯუნმა.. იცოდა რომ გუკი თუ ნანოსაც დაკარგავდა ნამდვილად შეწყვეტდა არსებობას...

- ასეთი დაღვრემილი სახით რატომ ხარ ჯონგუკ?
- არ არის ყველაფერი კარგად..
- იქნებ მომიყვე..
- ამაზე მერე ვისაუბროთ, ახლა უნდა წავიდე.
- საით?
- ჯუნ ჰის საქმე უნდა დავასრულო.
- გუკ, არ მოკლა გთხოვ, ჯონგინი შეიცოდე, მის მეტი არავინ ჰყავს..
- ნამჯუნ გამიშვი.

ნამჯუნის პოვ:
ჯონგუკის თვალებში უკვე ბრაზი იკითხებოდა, რაც იმას ნიშნავდა რომ მასთან შეწინააღმდეგებას აზრი აღარ ჰქონდა.. 

***
- ჯუნ ჰი.. რა ჯანდაბა უნდა ქნა...
- არ ვიცი დეჰუნ..
- საზღვარგარეთ რომ გაიქცე?
- მეღადავები? ვერ მოვასწრებ.. ისევ ჯობია აქ დავიმალოთ..
- მაგრამ ჰომ იცი რომ გიპოვის..
- აბა რა ვქნა დეჰუნ? ისღა დამრჩენია რომ ჩემითვე ჩავბარდე..
- არ მოქცეულიყავი სულელურად და ყველაფერი კარგად იქნებოდა.
- შემეშვი რა.
- საერთოდ ყველა რომ შეშვებულია და მარტო შენს ნებაზე მოქმედებ, მაგიტომაც ხარ ამ დღეში..
- ფუ შენი...

ჯუნ ჰი დეჰუნისკენ დაიძრა როცა ტელეფონის ხმა გაიგო..

- ჯანდაბა! ჯონგუკი რეკავს!
- ფუ ამის.. აიღე..
- რა?
- აიღე.. ნუ დაემალები და უფრო გადაურჩები, მერწმუნე..
- ჯანდაბა დეჰუნ, ამ ჯერად დაგიჯერებ.. ჯონგუკ..?

ხმის კანკალით უთხრა ჯუნ ჰიმ გუკს..

- ქალბატონო ჯუნ ჰი! ჩემთან არ გამოხვალ?
- ..რა..?
- მინდა ჩემთან გამოხვიდე.. რომანტიულად მოვაწყვე ყველაფერი, ისე როგორც შენნაირ ბოზს შეეფერება..
- ჯონგუკ..
- გისმენ..
- რას მიპირებ..?
- მაგრად უნდა გიხმარო.. მეტს ჯერ არაფერს ვგეგმავ. ახლა კი მოდი ჩემთან შენი ფეხით სანამ გავბრაზებულვარ.

და ყურმილი დაკიდა.. ჯუნ ჰი გაოცებული სახით იდგა და დეჰუნს უყურებდა.