მხოლოდ ჩემი..

15

ნანოს პოვ:
სახლში მოვედით, გუკი ჩამეხუტა და მითხრა..

- უნდა გავიდე, საქმე მაქვს,დაცვას დაგიტოვებ მაინც. იცოდე ჭკვიანად.

წავიდა მე კი დივანზე დავჯექი და სერიალი ჩავრთე..
1 საათი გავიდა, 2, 3, 4 და ის მაინც არ ჩანდა.. გადავწყვიტე დაცვისთვის მეკითხა თუ როდის მოვიდოდა გუკი..

- უკაცრავად.. შეიძლება რაღაც გკითხოთ..

გავხედე ბიჭს რომელიც შემოსასვლელთან იდგა..

- რა ხდება?

საკმაოდ ცუდი ტონით მიპასუხა..

- უბრალოდ.. გუკს ჰომ არ დაუბარებია როდის მოვა?..

ის  ჩემსკენ წამოვიდა..

- შენ რა პატარა ბავშვი ხარ?
- არა უბრალოდ..
- რა უბრალოდ.. ამ იდიოტობისთვის რატომ მაწუხებ.. ღირსი ხარ შენი მიიღო, სანამ შენი ვითომ უხეში, დამცველი მოვა.. ისედაც ყელში ამომივიდა ასე რომ მიმსახურებს..

ჩემსკენ წამოვიდა და სახეში ხელი ძალიან მაგრად გამარტყა, როცა ძირს დავეცი, კიდევ აპირებდა მაგრამ ხელი ვიღაცამ გაუკავა.. ეს რა თქმა უნდა გუკი იყო..

- როგორ გაბედე..... როგორ გაბედე და მას როგორ შეეხე... როგორ გაბედე..

მთელი ძალით ურტყამდა.. იმ კაცის სახე სულ სისხლით იყო დაფარული.. გარეთ გაათრია და მიწაზე დააგდო.. იარაღი ამოიღო და ცალ ხელში ესროლა..

- ჯონგუკ რას აკეთებ!

სულ ვკანკალებდი შიშისგან..
მეორე ტყვია, მეორე ხელში იგივე ადგილას ესროლა..

- გუუკ შეეშვი გთხოვ!!

ვტიროდი.. ძალიან ცუდად ვიყავი.. ამ კაცის ყვირილი ისმოდა მთელს ეზოში.. ბოლოს იარაღი აიღო და პირდაპირ თავში ესროლა..

- ჯუნგუკ.. მ.ოკალი?
- კი ნანო ეს არამზადა რომელიც შენ შეგეხო რა თქმა უნდა მოვკალი! და ჰო მე მკვლელი ვარ ნანო, მართალი იყავი! მე ქილერი ვარ რომელიც შენმა ნაბიჭვარმა ძმამ შენთან შემოაგზავნა, რომ მოეკალი! მაგრამ მე ეს ვერ გავაკეთე ნანო! ბოდიში რომ ასეთი ვარ!