Aren (bxb)

8.

"Abim almaya gelecekti okul çıkışı, sizde benimle yürüyün çıkışa doğru gözünüz gönlünüz açılır"

Duru arkadaşları ile konuşarak okulun çıkışına doğru gülerek ilerliyordu. Ama önemli olan o değildi, önemli olan Ömerin çıkışta olmasıydı.

Parmaklarımı saçlarımın arasından geçirerek arkaya doğru taradım. Okul gömleğimin yakasınıda düzelttikten sonra gülümseyerek duruların arkasından dışarıya çıktım.

Arabasına yaslanmış bir şekilde okuldan çıkan öğrencilere izleyen Ömer'i görünce heyecandan terleyen ellerimi pantolonuma sildim.

Daha net görebilmek için sola doğru kaymak isterken görmeden birine çarptığımı hissettim. Kafamı kaldırıp okulumuzun son sınıf öğrencisi Kenanla göz göze geldim.

"Kusura bakma, görmedim"

İğrenç bir şeye dokunmuş gibi elleriyle üzerini silkeledi.

"Sen hangi hakla bana çarparsın orospu çocuğu"

Tükürürcesine konuştuktan sonra sağ elini yumruk yapıp yüzüme indirmişti. Zaten çok dayanıklı bir çocuk olmadığım için anında yere kapaklanmıştım.

"Görmedim yemin ederim"

Kollarımı kaldırarak yüzümü kapattım zarar vermesin diye.

"Hem körsün hem ibne, midemi bulandırıyorsun"

Ayağını kaldırarak bi iki kere sert darbeler indirdi karnımın üzerine.

"Bırakın lan almayım şimdi ayağımın altına sizi"

Ömer..

Utançla yüzümü daha çok gizledim, onun burda olduğunu çoktan unutmuştum. Keşke bu şekilde görmeseydi beni.

"Abi bırak gidelim, ibne o zaten sanada bulaşmasın"

Elini uzatıp yardım etmek istediği an kardeşi durunun sesini işittiğinde bir kaç saniye bekledikten sonra geri çekildi. Yardım etmemişti..

"İyi hadi bin arabaya gidelim"

Kısa bir an tekrar bana baktığını hissetsemde hemen aynı saniyede arkasını dönerek gitmişti.

Okulun öğrencileri kendi aralarında fısıldayarak yavaş yavaş dağılmaya başlamışlardı bile.

Kimse kalmadığında olduğum yerden kalktım. Dağılmış saçlarımı düzeltmek için elimi kaldırsamda hemen vazgeçerek yürümeye başladım.

Az önce hevesle düzenlediğim saçlarımın mutluluğu kursağımda kalmıştı..