Aren (bxb)

35.

Akşama kadar göl kenarında vakit geçirdikten sonra Ömer beni eve bırakmıştı. Kendisinin bir kaç işi olduğundan dolayı gitmiş ama gece geleceğine dair söz vermişti.

Babam hala evde yoktu, bunu fırsat bilerek odamda oturmak yerine salona gelip kurulmuştum. Sünger bob açmıştım ve onu izliyordum. Bana soracak olursanız çizgi film izlemenin yaşı yoktur.

Aradan ne kadar zaman geçti tam olarak bilmiyorum ama kapının kilit sesi gelmişti. Anında toparlanarak televizyonu kapattım ve odama gitmek için ayağa kalktım.

Tam salon kapısından çıkacakken babam önümde belirdi.

"Nereye?"

Sakin görünüyordu, ve uzun zaman sonra gözlerime bakıyordu.

"Odama gidiyorum"

Kafasını salladı sadece kısaca.

"Gir içeri, konuşalım biraz"

Yanımdan geçerek salona girmişti. Yine canımı sıkacak bir şeylerin konu başlığımız olmasını istemiyordum. Hele ki böyle güzel bir günün ardından. Oflayarak arkamı döndüm ve tekrar salona girerek yanında ki tekli koltuğa oturdum.

"Ne konuşmak istiyorsun?"

Arkasına yaslanarak tekrar bakışlarını yüzüme çıkardı

"Ben.. çok düşündüm. Zorda olsa en sonunda bunun bir hastalık olmadığına kanaat getirdim. Bu senin tercihin değildi, sen böyle doğdun. Senin eşcinsel olduğunu ilk öğrendiğim anda, başımdan aşağı kaynar sular dökülüyormuş gibi hissettim. Hangi ebeveyn böyle bir şeyi kabullene bilirdi ki? Lafı fazla uzatmayacağım. Hala tam olarak kabullenmiş sayılmam ama deneyeceğim. Annene gönderme işindende vazgeçtim. Böyle bir işe kalkışmam zaten büyük saçmalıktı, bundan dolayı senden özür dilerim. Artık istediğini yapabilirsin, ama bazı şeyleri gözümün içine sokma yeter."

Gülümsedim, öyle içten, öyle huzurlu hissediyordum ki. Böyle bir konuşmanın gerçekleştiğine inanamıyorum hala. Ne oldu bilmiyorum ama iyi oldu. Hem sabah Ömerle yaşadıklarım hemde şu an babamın böylesine güzel konuşması, hayatımın sanki yoluna giriyormuş gibi hissettirmişti.

Ayağa kalktım ve bir saniye bile düşünmeden sımsıkı sarıldım. Öyle özlemiştim ki ona sarılmayı, dokunmayı. Aynı şekilde karşılığını aldığımda ise, dünyalar benim olmuştu sanki.

"Teşekkür ederim baba.."

Söylemek istediğim çok şey vardı ama her şeyin bir zamanı olduğunu biliyordum. İçim huzurla ve mutlulukla doluydu.

"Ben odama gidiyorum o halde?"

Kafasını salladı.

"Olur, git sen odana. Bende biraz televizyon izleyeceğim"

Yüzümden bir an olsun eksik olmayan tebessümümle çıktım salondan.

Sanki her şey yeniden başlıyormuş gibiydi.

Sevgili okuyucularım, canlarım, ciğerlerim..

Bu notumla size acı ama gerçek olan bir şeyi duyurmak mecburiyetindeyim..

Evet o büyük FİNAL bölümüne son 10..

Şimdi dağılabiliriz ❤️