Aren (bxb)

41.

Yanımda Duru, karşımda Ömer, Ömerin yanında annesi ve masanın başında babası oturuyordu. Tahmin etmesi zor olmasa gerek, aile yemeğindeydim.

Kimse konuşmuyordu, sadece ilk eve girdiğimde merhabalaşmıştık. Şimdi de herkes sessizce yemeğine yiyordu. İnanılmaz gergin ve huzursuz hissediyordum. Ömer'e karşı anlayışlı olmaları bana karşıda iyi olacakları anlamına gelmiyordu. Onların oğullarıydı sonuçta, peki ben?

"Nasılsın Aren oğlum?"

Kafamı kaldırmadan sadece gözlerimi çevirip Ömerin babasına baktım.

"İyiyim Murat amca, siz nasılsınız?"

Ufak bir tebessüm yerleştirmişti yüzüne. Düşündüğümden daha sıcak kanlı bir yaklaşım sergilemişti.

"Bende iyiyim Allah'a şükürler olsun. Ömer senden bahsedince bir tanışmak istedik."

Kafamı salladım onaylar gibi. Diyecek pek bir şeyim yoktu aslında.

"Biraz daha pilav koymamı ister misin?"

Annesi galiba biraz huzursuz hissettiğimi anlamış olmalı ki böyle bir soru yöneltmişti.

"Yok teşekkür ederim Derya abla, ellerinize sağlık bu arada her şey çok lezzetli olmuş."

"Afiyet olsun oğlum, doymadıysan koyayım bak çekinme sakın."

Gülümsedim. Derya abla sayesinde daha rahat hissediyordum kendimi. Sıcak bir aile ortamında bulunmayalı çok uzun zaman olmuştu. Babamlada her zaman her şeyi beraber yaptık ama anne olmadan olmuyordu işte. Ömer ve Duru bu konuda inanılmaz şanslılar, çok yufka yürekli bir anneye sahipler.

"Doydum Derya abla, teşekkür ederim"

Kafasını sallayarak masayı toplamak için ayağa kalktı. Yardım etmek için hemen arkasından bende kalktım. Masa toplama olaylarına falan alışıktım.

"Hiç olmaz öyle şey, otur sen bakayım yerine"

Derya abla tabakları topladığımı görünce ufaktan kızmıştı ama hiç aldırış etmedim. Elimdeki ki tabakları mutfak tezgahının üzerine bırakarak tekrar masaya döndüm. Mutfak ve yemek salonu birleşik olduğundan çok kısa bir sürede toparlamıştık etrafı.

Hep birlike salonda ki deri koltukların üzerine oturmuş sohbet ediyorduk. Belirli bir konu konuşulmuyordu, havada sudan falan işte. Tabi bunun hep böyle sürmeyeceğini Ömerin babasının konuşmasıyla anladım.

"Baban aranızda ki durumu biliyor mu?"

İlişki demeye dili varmadığından 'durum' diye bahsetmişti anlaşılan.

"Biliyor Murat amca. İlk başta benim eşcinsel olmama karşı çıkmıştı ama Ömer sayesinde hallettik sorunlarımı."

Koltukta tam yanımda oturan Ömerin elini tutmuştum. Bu bir nevi teşekkür etmek içindi, ama elimi çekmedim.

"Bizde ilk duyduğumuzda şaşırdık. Ne diyeceğimizi bilemedik, alışık olmadığımız bir durum neticede. Ama söz konusu oğlum, onun tercihlerine karşı çıkacak değiliz. Elbette ki böyle olsun istemezdik, evlensin çoluk çocuk sahibi olsun isterdik ama bunların artık bir önemi yok. Oğlum seni sevmiş seni tercih etmiş, bizede saygı duymak düşer."

Bir baba edasıyla konuya girip güzel bir şekilde sonlandırması çok iyi hissettirmişti. Oğullarını ne kadar çok sevdikleri belliydi zaten. Derya ablada konuşma esnasında onaylar gibi kafasını sallamıştı sürekli.

"Bu kadar anlayışlı olmanız beni çok sevindirdi Murat amca. Ben Ömerin her zaman mutlu olmasını isterim. Sizinde ona saygı gösterip tercihlerini onaylamanız sadece onun değil benimde içimi rahatlattı. Emin olabilirsiniz ki hiç bir sorun çıkmayacak. Ben oğlunuzu gerçektende çok seviyorum."

"Sende artık bizim oğlumuz sayılırsın bundan sonra."

Derya abla gülümseyerek ayağa kalktı ve yanıma gelip saçlarımı okşadı.

"Tatlı yapmıştım onu getireyim."

Gözden kaybolduğunda eski sohbetimize geri dönmüştük.

Aile tanışmasının bu kadar iyi geçeceğini tahmin etmemiştim. İçim huzurla doluydu.

Son 4.. ❤️

Not 1: bunu yazmamı pek sevmiyorsunuz ama her güzel şeyinde bir sonu vardır kelebeklerim..

Not 2: yazım hatalarımdan bahsedenler olmuş. Uyarılarınız için teşekkür ederim bi ara kitabı düzenlemeye alırım. Yurtdışında doğup büyüyen ve annesi yabancı uyruklu birisi olarak mazur görün beni lütfen..❤️

Not 3: çokk öpüldünüzz 💋