Aren (bxb)

14.

"Kim yaptı?" Sesi oldukça net çıkıyordu. Net çıkmasının yanı sıra sinirliydide üstelik.

"Önemli bir şey değil" o kadar kısık bir sesle konuşuyordum ki ben bile kendimi zor duyuyordum.

"Ulan yüzünün haline bak, Habeş maymunlarına dönmüşsün. Bu mu önemli değil? Kim yaptı söyle bana" konuştuğu esnada yüzümde gezinen parmakları bir kaç kez yutkunmama sebeb olmuştu.

"Ben bile bu kadar takmıyorum. Hem sanane?" Omuzumu silkerek önünden çekildim ve yatağımın üzerine geçip oturdum.

"Elbette ki beni ilgilendirmez ama sen daha çocuksun ve bunu yapan kişi bariz bir şekilde sana şiddet uygulamış" sinirlenerek yatağımın üzerinde bi kaç kez zıpladım.

"Ya çocuk diyip durmasana büyüdüm ben" o an yüzünde öyle bir ifade belirdi ki, sanki gülse mi ağlasa mı bilemiyormuş gibiydi.

"Şu an konumuz bu mu cidden?" Hayret edermiş gibi yüzüme dikti bakışlarını.

"Tabi ki, bundan daha önemli bir şey göremiyorum ben şu an" aslında bi bakıma olayın üzerini kapatmaya çalışıyordum da diyebilirim.

Ömerin bana ikinci kere çikolata getirdiği akşam babam duyduğu tıkırtılardan dolayı odama gelmiş ve tam arkasını dönüp uzaklaşmaya yakın olan Ömeri görüşmüştü açık camdan. Sonrası malum zaten. 'Orospular gibi camdan fingirdeşmeye mi başladın birde' diyerek bütün sinirini ve öfkesini yüzümden çıkarmıştı. Bu ne ilkti ne de son, alışmıştım artık. Oysa ki alışmamam gerekiyordu çünkü bunun kabul edilir herhangi bir tarafı yoktu. Babasından başka kimsesi olmayan biri içinde ne yazık ki bu yaptıklarına katlanmak mecburiyetindeydim.

"Kim yaptı Aren? Bir daha sormayacağım" karşımda bütün yakışıklılığı ile dikilmiş cevap bekliyordu.

"Babam" kısa ve öz. Utanması gereken kişi ben değildim neticede o yüzden yalan söylememe de gerek yoktu. Benim tek derdim Ömerin beni bu sıfatla görmesiydi. Gitmişti bütün güzelliğim, yazıklar olsun.

"Baban sana şiddet mi uyguluyor?"

"Bu sorunu görmezden geliyorum zira cevabı tam karşında zaten" hafifçe sırıtarak işaret parmağımla yüzümü gösterdim.

"Ne zamandır?"

"Eşcinsel olduğumu öğrendiğinden beri. Oğlunun erkekleri sevdiğini yediremedi kendine. Sözde kendisi daha erkek ya, böyle çıkarıyor acısını" umursamıyormuş gibi yapmaya çalışsamda her an ağlayacak durumdaydım.

Eşcinsel olduğumu sanki yeniden hatırlamış gibi bi adım geri gitti ve hafiften gerildi. Ne diyeceğini bilmiyormuş gibi bir kaç kez dudaklarını aralayıp kapattı.

"Her ne olursa olsun bu bir çözüm değil"

"Sağdan ikinci kapı" kendimi arkaya atarak sırt üstü uzandım.

"Ne?" Anlamayacağını biliyordum..

"Babamın odası, git ona anlat doğru çözümün ne olduğunu. Beni dinlemiyor"

"Sen uslanmaz bir çocuksun" kafamı onaylar şekilde salladım.

"Haklısın, bir alt dudak?"