To Lose | Jeon Jungkook

17

Merhaba

Her şeyden önce iki gün evvel yani 19 Nisan 2023 tarihinde Astro üyesi Moonbin'nin vefat haberini okuduğumdan beri iyi değilim. Allah'tan rahmet yakınlarına ve sevenlerine başsağlığı dilerim. Astro grup olarak Eunwoo'dan dolayı tanıyordum ama kendisi hakkında hiçbir malumatım yoktu. Ancak çok üzüldüm ve kaç defa ağladım. Ben böyleysem yakınlarını düşünemiyorum. Bir yıldız daha kaydı maalesef. İnşAllah şirketler hepsi bu duruma dur demek için bir şeyler yaparlar. Yoksa haddini bilmeyen, herkesin hayatına burnunu sokmaya bayılan insanların kurbanı ne yazık ki artacak. Lütfen insanların görünüşüne ve ya hayatlarına karışmayın. Ünlü olmaları size bu hakkları asla vermez. Unutmayın ki onlarda bir insan. Empati yapmayı öğrenin ve kendinizi bir kaç dakikalığına da olsa onların yerine koyun. Aslında çok şey söylemek isterdim ama burası doğru yer değil. Tekrardan Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun inşAllah.

Gelelim fice.

Bu fice yazdığım en uzun bölümle karşınızdayım. (4101 kelime) emeğe saygı için oy verip, bolca yorum yapın lütfen.

Umarım beğenirsiniz

Keyifli okumalar.
________________

Hina

"İyi günler doktor hanım."

"Size de."

Bir hastamı daha yolcu ettikten sonra yüzümdeki sahte gülümsemeyi silerken kanepeye geçip oturarak başımı geriye yasladım.

Olanların üzerinden üç hafta geçmişti ama ben gram bile olsa ne unutabiliyordum, ne de alışabiliyordum.

Çalışmaya da bu yüzden devam etmiştim. Annem ve Lavin yıllık iznimi kullanmamı istemiştiler ama kabul etmemiştim. Evde oturmak düşünüp kendimi üzmek dışında hiç bir işe yaramayacaktı. İşte hiç olmasa öğleden sonraya kadar kafam dağılmış oluyordu.

Hastalarıma randevu saatlerinin arasında dinlenmem için biraz zaman da bırakıyordum. Böylece çok fazla da yorulmamış oluyordum. Ama ameliyatlarımı sağolsunlar diğer doktor arkadaşlarım üstlenmişti.

"Doktor hanım müsait mi acaba?"

Kapı çalınıp Lavin içeride beni arayarak bulduğunda gülümseyerek sormuş bende gülümseyerek gelmesini söylemiştim.

"Müsaitim, gel."

İçeri girerek karşımdaki koltukta oturmuştu.

"Nasılsın diye bakmaya gelmiştim."

"İyiyim canım. Diğer hastam gelene kadar dinleniyordum."

"İyi yapıyorsun canım. Kaç hastan kaldı?"

"Aslında ikiydi ama az önce biri Ami'yi arayıp iptal etti. Neden sordun?"

"Çıkışta eğer istersen sizi yemeğe götürmek istiyorum da."

Diyerek göbeğimi işaret ettiğinde gülümseyerek başımı salladım.

"Olur aslında, güzel bir tavuklu makarnaya hayır demeyiz."

"Harika, o zaman çıkışta tavuklu makarna ve bonus olarak o çok sevdiğiniz içi ve dışı çilekli olan pastadan yiyoruz?"

Sorar gibi konuştuğunda yüzümdeki gülümsemeyi büyüterek başımı tekrar sallayıp daha çıkmayan göbeğimi okşamıştım.

"O zaman ben gideyim, hastalarımı kontrol etmem lazım. Erken bitireyim ki beni beklemek zorunda kalma."

"Tamam."