To Lose | Jeon Jungkook

28

Merhaba

Lütfen okurken yorum yapıp oy vermeyi unutmayın.

Keyifli okumalar.

______________________

Linda

Son kez gelen refleksle içimdekileri klozete boşalttığımda daha olmayacağına emin olarak kapağını kapatıp sifonu bastım.

Suyu açarak elimi yıkayıp yüzüme su çırparak ağzımı bir kaç sefer yıkadım. Havluyu alarak yüzümü kurulduğımda küçülen ve kızaran gözlerime bakıp derin nefes alıp verdim.

Üç ay dolduktan sonra mide bulantım başlamıştı. Her zaman aksi olduğunu duyardım. Normalde ilk üç ay bulanır sonra dururdu ama doktorla konuşunca 'her hamilelik farklıdır' diye cevaplamıştı. Üç ayım beş gün önce dolmuştu ve beş gündür böyleydim.

Öğürmeden dolayı kuruyan boğazım için su içmek adına mutfağa gitmek için banyodan çıktım. Kolidordan çıkmadan kapının zilini duymamla geriye döndüm. Jungkook'un buraya diktiği adama yemek için eksik listesi vermiştim onları getirmiş olmalı.

"Jungkook?"

Kapıyı açtığımda onu görmemle şaşırmış, keşke önce kapı deliğinden baksaydım diye geçirdim içimden. Karşısında bu halde durmak beni utandırmıştı. Ama şu an en önemlisi...yanıma gelmişti.

"İyi misin sen?"

Çatık kaşlarının altında sorduğunda bir kez daha neden böyle çıktım diye kendime sinirlensemde bir tarafım onun endişeli gözlerini görünce iyi ki bakmadın diyordu. Ve bundan istifade etmemek aptallık olur.

"Pek sayılmaz, midem çok bulanıyor, pek iyi değilim bu aralar."

"Neden haber vermiyorsun?"

Daha da çatılar kaşlarıyla benim için endişelen yüzü ciddi hal alırken kendimi biraz daha halsiz göstermeye çalıştım.

"Ben idare ediyorum bir şekilde, seni rahatsız etmek istemedim."

Kısa bir nefes verirken gözlerini devirir gibi yaparak başkalarını kaçırdı.

"Hamilesin Linda, önemli bir şey olduğunda senin için kapıda insanlar var. Onlara söyle, daha ciddi bir şey olursa onlar da bana haber verirler."

Benimle ilgilendiğini sandığım bir kaç saniyede ki mutluluğum sönerken düşen yüzümle başımı anladığıma dair salladım.

"Merak etme, ona gözüm gibi bakıyorum. Mide bulantısı ve halsizlik olduğu için normal karşıladım. Ama ben randevu alıp bir doktorla görüşürüm."

"Gerek yok. Hazırlan çıkıyoruz."

"Nasıl? Nereye?"

Yüzüne bakıp içime dolan huzursuzlukla korkuyla sordum.

"Ben doktorla görüştüm, randevu da aldım, bizi bekliyor."

"Ne gerek var, ben kendim hall ederim."

"Ben evladımı görmek için senden izin mi alacağım, Linda?"

Yüzüme bu sefer sert bakışlarla bakıp aynı bakışları gibi sert sesiyle sorduğunda istemsizce yutkunup başımı iki yana salladım.

"Elbette hayır, ben sadece sen yorulma diye-..."

"Bunda yorulacak bir şey yok. Çocuğumu görmek istiyorum. Ayrıca doktora kaç haftalık olduğunu söylediğimde cinsiyetinin de öğrenebileceğimizi söyledi."

Başımı bu sefer aşağı yukarı sallayarak onayladığımda arkamı dönüp yukarı doğru ilerledim.

Odama girdiğimde ilk yaptığım şey telefonumu elime alıp Mina teyzeyi aramak olmuştu. Ancak kaç kez aradım ama asla açmadı.