To Lose | Jeon Jungkook

30

Burada bile gözümde tatlısın bebecik jdjdjdjjddjdj.

______________________

Taehyung

"Hâlâ inanamıyo-..."

"Taehyung tamam artık, yeter."

Dediğinde yine lafımı bitirmeme izin vermeden beni susturup arabadan inmişti.

"Hataydı, Hina'la görüşmenin sağlamam kesinlikle bir hataydı."

"Sen götürmesen ben gidemeyecek miydim yani?"

Söylediğiyle şaşkınca yüzüne bakarken o kapıyı açıp içeri geçti.

"Ne? Kaza yaptım diye araba kullanmaktan çekineceğimi düşünmüyorsun değil mi?"

"Ciddi misin sen?"

"Ciddiyim Taehyung. Neden çekineyim ki?! Kazaydı, bitti gitti."

Odamıza geçerken söylediğiyle inanamaz bir şekilde kaşlarımı çatıp peşinden ilerlediğimde dolaptan havlu aldı.

"Ne kadar kolay diyorsun öyle bitti gitti diye?!"

Duraksadığımda o dolabın kapısını kapatmış, ben dudaklarımı yalayarak devam ettim.

"Sen arabada bağırdığında benim telefonda aklım çıktı. Seni gelip kanlar içerisinde gördüğümde kalbim esti. Hastanede her kalbin durduğunda benimki de durdu."

Tüm ciddiyetimle konuştuğumda elindeki havluyla banyoya ilerleyeceği sırada adımları durmuştu.

"Şimdi de diyebiliyor musun geçip gitti diye?"

Beni sakinleştirmek için öyle söylese de dedikleri sinirime dokunmuştu. Kendi canı nazarında hiç olsa da benimkine kayıtsız kalamazdı.

"Farz et o arabada ki bendim. Şimdi yine geçip gitti diyebilir misin?"

"Taehyung lütfen?"

"Düşün Lavin. Düşün ki telefondayken sana frenler tutmuyor diyerek yardım istiyorum, ama senin o an elinden bir halt gelmiyor. Ardından ne olduğunu bile anlamadan kaza geçiriyorum, ve duyduğun son sesler benim çığlığım, sonra çarpışma sesi ardından kapanan telefon. Geliyorsun oraya bana bir şey olmasın diye dua ederek ama etrafımda insanlar, polisler, ambulanlar kanlar içinde görüyorsun beni."

"Taehyung yeter, lütfen."

Sesi titreyerek beni durdurduğunda gözlerinin dolduğunu anlamıştım. Üzerine daha fazla gitmeden yanına giderek karşısına geçip yanaklarını kavrayarak yüzünü yavasça kaldırarak kızaran gözlerine baktım.

"Sen kelimelere bile dayanamazken ben bunları yaşadım. Lütfen beni de anla, Lavin. Az kalsın seni kaybediyordum."

Gözünden bir damla yanağına süzüldüğünde başparmağımla onu silerek yanağını okşadım.

"Özür dilerim."

"Özür dilemen için değil sadece beni anlaman için söyledim bebeğim."

Gözlerini kapatıp başını hafifçe salladığında alnımızı birleştirerek bende gözlerimi kapattım.

"Korkuyorum. Bu cesaretinden, korkusuzluğundan korkuyorum, Lavin."

Gözlerimi açıp korku ve endişeyle bakmaya devam ederken sessiz bir şekilde konuştum.

"En olmayacak kişi öğrendi yaşadığını. Seni köşe bucak kaçırdığımız kişi öğrendi. Ya ben yanında değilken sana tekrar zarar vermeye çalışırsa? Ya biz yine aynı şeyleri yaşarsak diye ödüm kopuyor."