ATEŞ VE BUZ

9. Bölüm- YAR DEĞİL, YAR'A...

BEĞENİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYINIZ.

Yorumlarınız o kadar güzel ki beni çok mutlu ettiniz. Kitaba gösterdiğiniz yoğun ilgiden dolayı teşekkür ederim.

BÖLÜM ŞARKISI: 

Gülşen- Bir taraf seç

Sezen Aksu- Yalnızca sitem

Bu şarkılar tam Kuzey ve Deniz için yazılmış. Kitabı okurken dinlerseniz ağlayabilirsiniz. 

YILDIZA 🌟 BASARAK BÖLÜMÜ PARLATMAYI UNUTMAYINIZ.

🌟 🌟 

Tenim seninle her günaha bulandığında cehennemi hak ettiğimi düşünürdüm. Asıl cehennemin gözlerinde olduğunu gördüğümde, kül oldum.

🌟 🌟 

Barış, beni Kuzey'in önüne doğru iteklediğinde birbirine dolanan ayaklarımla yere düştüm. Avuç içlerime ve dizlerime batan küçük cam kırıkları canımı yaktı. 

Kuzey'in ayakkabısı görüş açıma girdiğinde omzum ağlamaktan sarsıldı. Başımı yerden kaldırıp Kuzey'e baktığımda, kızarmış gözleriyle göz göze geldim. Bana böyle nefretle bakmamalıydı. Gözleri beni bin parçaya bölerek bana tutunmamalıydı.

Kuzey'in gözlerinde gördüğüm tiksinme beni birasit kuyusunun dibinde tutuyordu. Beni o kuyuya atıp atmamak ise ona kalmıştı.

Omuzlarım sarsıla sarsıla ağlıyorken, Kuzey gözlerini benden ayırmadan hissiz ses tonuyla, "çık Barış!" dedi.

Barış, olacaklardan korkmuş olacak ki, çıkmak istemiyordu. "Abi," dedi uyarır gibi.

Kuzey, "ÇIK!" diye bağırdığında Barış lafına devam etmeden sıkıntılı bir nefes vererek çıktı.

İçeride yankılanan sadece benim ağlama sesimdi. Bakışlarımı Kuzey'den çekemiyordum. Hâlâ başı duvarda, nefreti ise bendeydi. Dizlerimin üstünde sürünerek yanına yaklaştım. Titreyen ellerimle elini tutmaya çalıştığımda, elini hırsla çekmiş ve yerinden kalkmıştı.

Hissiz bir boşlukta savrulan elimi geri indirdim. "Ku- Kuzey, sevgilim. Yem- yemin ederim sana ihanet etmedim. Yemin ederim yapmadım Kuzey! N'olur, inan bana!"

Kuzey sinirden dolan gözleriyle kolumdan tutarak beni ayağa kaldırmaya çalıştı. "Kalk! Kalk da bana bak!" Titreyen bacaklarımla ayakta durmakta güçlük çekiyordum.

Kuzey kollarımdan sıkıca tuttuğunda beni sarstı. "Nasıl yaparsın lan bunu! Nasıl? Kaç kişinin altına yattın ha!" diyerek, yüzüme tükürürcesine bağırdı. Bu karşımdaki Kuzey olamazdı. Kuzey beni incitmezdi. Bana bu sözleri söylemezdi. Kalbimin milyona ayrılmış parçaları gözlerime savruldu. "Seni okulun önüne bırakıyorum ama başka bir adamın altından topluyorum lan!"

"Yapmadım, yapmadım Kuzey. İnan bana!"

Kuzey soru sormuyordu, hesap soruyordu. Gözlerindeki tiksinmeyle yüzünü buruşturdu. "Kaç piçin altından kalkıp benim yanıma geldin? Söyle!" Gözlerimi kapatıp bu anın kabus olmasını diledim. Benim ağlamalarım çoğaldığında beni yeniden sertçe sarstı. "Söyle, ağlama! Sikerim o gözyaşlarını, ağlama karşımda!" Beni geriye doğru ittiğinde güçsüz ayaklarım daha fazla dayanamadan popomun üstüne, yere düştüm.

Kuzey etrafta sinirle dolanıp saldırmaya devam ediyordu. Koltuğa tekme attığında yerdeki yarısı kırılmış olan heykeli alıp cama fırlattı. Parçalara ayrılan camla beraber yerimden sıçrayarak ağlamaya devam ettim.