Söylediklerini kabullenmeyerek kafamı iki yana salladım. Ona doğru uzandığımda ellerimi göğsüne koydum. Gözyaşlarım dur durak bilmiyordu. "Hayır, Kuzey hayır! Bana inan, n'olur bana inan! Ben sana ihanet etmedim. Ben Deniz'im, senin Deniz'in. Ben sa...
Bölümlerin geç geldiğinin farkındayım ama elimden geldiğince zaman ayırmaya çalışıyorum. Hergün bilgisayar başında olamıyorum çünkü herkes gibi hayatla alakalı sorumluluklarım var. Bu yüzden anlayışınız için teşekkür ediyorum.
Bölümü beğenip yorum yapmayı unutmayınız.
Yıldızı 🌟 parlatmayı unutmayınız.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ateş her zaman yandı. Buz ise erimeye mahkum kaldı. 🔥🧊
Hayat benim için hazırladığı sınavları sürekli zorlaştırıyordu. Her an yeni bir zorlukla karşılaşıp aşmaya çalışıyordum. Aşamadığım her engel üstüme yıkılmaktan vazgeçmiyordu.
Ben hayatımın en büyük sınavını çocuklarım için vermiştim. Çocuklarım yaşasın, nefes alsın diye kendimi bilmediğim diyarların kıyılarında bulmuştum. Yaşadığım her an da bir tercih yapmak zorunda kalıyordum. Yaptığım her tercihin sonucu beni bilinmez sapaklara çıkarıyordu.
Adaya olanları duyduğumdan beri nefesim ciğerlerime yetmiyordu. Küçücük bir çocuğun hayatı hiç bilmediği kardeşlerine bağlıydı.
"Peki, aileden kimsenin iliği uymazsa?" Kuzey'in hüzünlü gözleri doktorda dolaştı.
Doktor gözlerini hepimizde gezdirdiğinde ellerini masanın üstünde birleştirdi. "Ada'nın bir kardeşi var mı?"
Kuzey gözlerini saniyelik kapatıp açtığında, "yok," dedi.
Vardı. Ada'nın iki tane, onu hayata tutundurabileceği kardeşi vardı.
Gözlerim hüzünle elimi tutan Poyraz da dolandı. O gözlerimdeki yalvarışları duyuyordu. Gergin bir şekilde duruşunu düzeltti. Başını hafifçe iki yana salladığında vicdanıma yenilmemem gerektiğinin uyarısını verdi.
Biz gözlerimizle sessiz bir anlaşma yapmaya devam ederken doktorun sesi yeniden odanın içinde yayıldı. "O zaman aile içindeki bireylerin testleri yapılacak. Uymazsa ilik için listeye girecek."
Poyrazdaki bakışlarımı Kuzey'in oflayarak sandalyesinden kalkmasıyla ona odakladım. Güney abisinin sırtını sıvazladığında, "abi sakin ol. Bak, hepimiz kan vereceğiz. Mutlaka birimizin iliği uyacaktır," dedi.
Kuzey'in dolan gözlerinden bir damla aktığında başını iki yana salladı. "Onu kaybedemem," dedi.
"Kaybetmeyeceksin," dedi Poyraz araya girerek. "Hiçbirimizin iliği uymazsa tüm şirketteki çalışanları teste göndeririz. Elbette birininki uyumlu çıkacaktır."
Kuzey, Poyraz'ın sözleriyle beraber yanaklarına ulaşan yaşı silip derin bir nefes verdi. "Poyraz ona bir şey olmasına dayanamam." Beş sene öndeki Poyraz ve Kuzey oldular sanki bir anda. Birbirleriyle her şeyini paylaşan, kardeşten bile öte iki kişi oldular.
