Söylediklerini kabullenmeyerek kafamı iki yana salladım. Ona doğru uzandığımda ellerimi göğsüne koydum. Gözyaşlarım dur durak bilmiyordu. "Hayır, Kuzey hayır! Bana inan, n'olur bana inan! Ben sana ihanet etmedim. Ben Deniz'im, senin Deniz'in. Ben sa...
Bu bölüme en çok yorum yapan ve beni watpadden takip eden iki kişiye diğer bölümü ithaf edeceğim. Bu yüzden her satır arasına yorumlarınızı eklemeyi unutmayınız.
Bu arada tüm yayınlanan bölümleri beğenip beni takip eden arkadaşlara özel bir sürprizim daha var, beklemede kalın.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
YILDIZI 🌟PATLATMAYI UNUTMAYINIZ.
Acar ve Barış kendilerine gelmiş gibi birer adım yana kaydılar. Daha önce hiç görmediğimiz, benim yaşlarımda bir kadın vardı. Uzun ve ince bacakları, miniden bile kısa eteği ve göğsünün tamamını kaplayan bir büstiyerin üzerine giydiği ceket vardı. Sivri yüz hatları oldukça cesur ve bakışları oldukça keskin, maviyi barındıran kibirle dolu gözlerini hepimizde gezdirdi. Sarı saçları boya ve oldukça cırtlaktı.
Kadir Bey çatık kaşları ile herkes gibi kızı süzdüğünde, kaşlarını çattı. "Benimle görüşmek istemişsiniz ama sizi tanıyamadım."
Kız kendinden emin bir şekilde yeniden herkes de bakışlarını saniyelik gezdirdikten sonra Kadir Bey'e doğru adımladı. "Salyalarını topla aptal, kızın içine düştün," dedi Nida, Güney'e.
"Eve yıldırım düştü amına koyayım," diyen Güney sözlerinden sonra kıza bir afet gibi bakmaya devam etti. Kuzey, Güney'in kafasına vurduğunda, "düzgün dur!" diye uyardı. Güney sanki bir rüyadan uyanmış gibi kafasını okşadı ve kıza bakmaya devam etti.
Kimdi bu kız? Cemiyetten biri değildi, öyle olsaydı yanımdaki Hayal mutlaka kim olduğunu kulağıma söylerdi. Hiçbirimizin tanımadığı birisiydi.
Alaycı gülüşüyle, "siz beni tanımazsınız ama ben sizi tanırım," dedi. Bakışları Kadir Bey'in arkasındaki Ekin'i buldu. "Seni de çok yakından tanıyorum." Hayal'in kıskanç bakışları Ekin'i bulsa da Ekin kızı nereden tanıdığını sorguluyor gibiydi.
"Siz bizimle dalga mı geçiyorsunuz? Ayrıca bizim burada olduğumuzu nereden biliyorsunuz?" Ekin kızın alaycılığına büyük tepki verdi. Aslında Ekin tepkisinde haklıydı. Kadir Bey ve Ekin'i tanıyan birisiydi ama hiç kimse kızı tanımıyordu.
Şu an bizim evde ne işi olduğunu çözememiştim. Kadir Bey ve Ekin'in burada olduğunu nereden biliyordu?
Tuhaf şeyler dönüyordu, hem de çok tuhaf.
Kız Ekin'in sözlerini es geçerek bakışlarını Poyraz'a çevirdi. "Geçmiş olsun Poyraz Bey. Zor bir dönem atlatmışsınız," dedi. Poyraz soğukça, "sağolun ama burada daha önemli bir konumuz var. Bize hâlâ kim olduğunuzu açıklamadınız," dedi. Aslan kocam vurdu ve gol oldu.
Kızın saniyelik bozulan yüzü yeniden eski haline döndü. Bakışlarını asıl muhatabı olan Kadir Bey'e çevirdi. Elini tokalaşmak için uzattığında ismini söyledi.
"Ben Defne," dedi. Alaycı bakışları Kadir Bey ve Ekinde sinsice dolaştıktan sonra beni buldu. Saflık yoktu bakışlarında... Öfke, kin yoktu. Sadece kendini beğenmiş bir pırıltının kırılmaları yansıyordu.
