LEYL

🔹LEYL 37.BÖLÜM🔹

37.Bölüm

Yeşim beni fark ettiğinde çökmüş omuzlarını, dolan gözlerini toparlayıp beni karşıladı.

"Hoş geldin kuzum."

"Neler oluyor? Neyin var senin balım?" diye endişeyle karşısına oturdum. Sakince duruyor ve gözlerime bakıyordu.

"Yeşim?"

"Batuhan boşanmak istiyor." dediğinde şok olmuş bir ifadeyle dudaklarım aralandı.

"Ne diyorsun sen Yeşim?" İnanmak istemiyor, sorguluyordum. Nasıl söylerdi böyle bir şeyi?

"Bayağı bunu diyorum." derken kendisini zorlukla tuttuğu kızaran surat ifadesinden akıyordu.

"Sebep ne?"

"Aileme söylemeyişim. Haklı da bir şey de diyemiyorum ki... Nasıl söyleyeceğim ki? Cesaret edemiyorum bir türlü. Ailemi kaybetmekten korkuyorum Mihri." Çaresizliğine karşı burkulan yüreğimi, ellerinden tutarak kovuşturmaya çalıştım.

"Bir sinirle söylemiştir belki balım. Adam gibi oturun konuşun bir."

"Oldukça uzun konuştuk. Hatta bayağı sakindi kendisi." dediğinde duyduklarımı sindirmek adına bir süre duraksadım. Batuhan gerçekten bunu istiyor olamazdı. Sevgisi, Yeşim'e bakışlarından, davranışlarından yaptıklarından belli oluyordu. Belki de bu şekilde Yeşim'in ancak harekete geçeceğini düşünüyordu. Kötü ihtimalle de yorulmuştu. Umarım ki yorulmamıştır.

"Tamam öncelikle sakin ol ve güçlü kal. Karşısına geçip nasıl hesap sormazsın? Bir evliliği bitirmek öyle kolay mı? Boşanma konusunu açmak böyle kolay olmamalı." diyerek hafif sitemvari konuşmuş bulundum.

"Bilmiyorum kuzum. Hiçbir şey bilmiyorum inan."

"Belki de senin harekete geçmen için bu yolu deniyordur?"

"Batuhan böyle ince hesaplar peşinde koşmaz. Sabırsız bir insandır zaten. Ama bu olaya da bu şekilde yaklaşacağını hiç düşünmemiştim." derken bir peçeteye hafifçe burnunu silişini izledim. Hemen peşine garson yanımıza gelmişti.

"Karar verdiniz mi? Ne alırsınız?" dediğinde Yeşim hiç oralı olmamıştı. Duymamış bile olabilirdi. Düşüncelerle ve ihtimallerle boğuştuğunu anlamak zor değildi.

"İki sade kahve alabilir miyiz?" dediğimde garson başını sallayıp yanımızdan ayrıldı.

Aklımdakileri Yeşim'in bilmesi gerektiğini düşünerek çekinerek konuştum.

"Yiğit seni takip etmiş buraya kadar. Halinden biraz anlamış sanırım ki endişelenmiş neyin var diye. Kapıda karşılaştık. Bir şeyler olduğundan şüphelenmiş sanırım." dediğimde sıkıntılı bir soluk verdi.

"O kadar işi gücü arasında gözünden hiçbir şey kaçmıyor gerçekten." diyerek sitem etti.

"Çok dikkatli bir insan. Abini tanıyor olman lazım. Onun yanında daha soğukkanlı ol şimdilik." Deyip masadaki eline uzandım. "Halledebiliriz bu durumu."

"Nasıl olacak?" Dediğinde duraksadım.

"Bir takım yollara başvurman gerekiyor. Mesela yavaş yavaş annene bu durumu belirtmen gerekiyor. Batuhan'dan hoşlanmaya başladığını ya da Batuhan'a karşı ilgin olduğunu ailen fark ettiğinde yavaş yavaş bu fikre ısınabilirler. Bu şekilde yollara başvurman gerekiyor. Öylece bekleyemezsin ki. Ne zaman kadar gizleyeceksin?"