LEYL

🔹LEYL 22.BÖLÜM🔹

22. Bölüm

Yine zar zor uyandığım bir sabahın ardından banyoda işlerimi hallettim. Saçıma başıma çeki düzen verdikten sonra aşağıya Yeşim'in yanına indim. Normalde öğleye doğru uyanan Yeşim bugün sabahın sekizinde kalkmış kahvaltı hazırlamıştı. Göz göre göre aşıktı. Gereksiz heyecanı, gözlerindeki ışıltı ve yüzüne yansıyan kalbinin güzelliğiyle ordan oraya gidip geliyordu. En sonunda ikimizide masaya oturtmuştum.

"O kadar özledim ki anlatamam." Derin bir nefes çekerken kahvesinden bir yudum aldı.

"Sevgililer gibisiniz." Dediğimde küçük bir kıkırtı çıkarttı.

"Biraz öyle oldu. İlişkimize heyecan geldi resmen. Böyle gizli saklı, kuytu köşede buluşmalar falan. Kendimizi flörte yeni başlamış çiftler gibi hissediyoruz." Söylediklerine kocaman bir kahkaha attığımda o da gülümsedi.

"Hediye olarak ne aldın?"

"Ben varım ya ne hediyesi başka?" Munzur bir bakışla bana baktığında gözlerimi kırpıştırdım. Bir hediye almıştı ama bana söylemiyordu. Yeşim'den her türlü hediyeyi beklerdim.

"Sen de haklısın."

Yeşim kahvaltıdan sonra doğum gününün olacağı mekana gitmişti. Erkenden gidip kontrol etmek istiyordu. Bende evi toparlamış üstüme ne giyebilirim diye düşünüyordum. Sehpanın üzerinde titremeye başlayan telefonumla dolabın karşısından ayrıldım.

Telefonun ekranında yazan isim Yiğit'ti.

"Efendim."

"Şoförüm 10 dakikaya orada olacak. Atla arabaya yanıma geliyorsun."

"Ben de iyiyim ama ne için acaba sorabilir miyim?" Sorgu dolu sesimle derin bir soluk bıraktı.

"İyi olduğunu biliyorum gelince öğrenirsin. Hadi işim var." Der demez telefon kapandı. Ne öküz bir adamdı. Ben böyle bir emrivaki görmemiştim hayatımda.

Şoförünü gönderdiğine göre yanına çağırıyordu. Şirketine de çağırıyor olabilirdi. Ama orada ne gibi bir işim olabilirdi ki? Hızla üzerime her yere uyabilecek bir takım şeyler baktıktan sonra karar verip hazırlanmaya başladım. Saçlarıma hafif bir fön ve yüzüme ufak bir makyaj yaptıktan sonra aşağı indim. Yiğit'in dediği gibi şoför on dakika içerisinde evin önünde olmuştu. Son kez kendimi kontrol edip evden çıktım. Arabanın önünde bekleyen adam beni görmesiyle kapı yanına geçti. Bir baş selamı verdiğinde sakin adımlarla o yöne ilerledim. Arka tarafın kapısını açtığında bir mırıltı eşliğinde teşekkür ettim. Kapımı kapattıktan sonra kendiside yerine geçti. Yarım saat süren bir yolculuktan sonra Yiğit'in şirketine geldiğimizi anlamıştım. Şoförün kapımı açmasını beklemeden kapıyı açıp indim.

"İyi günler efendim." Dediğinde gülümsedim.

"Teşekkür ederim size de." Diyerek içeri doğru ilerledim. Gerçekten büyüktü ve kendisinindi. Babasına bağlı olmadan kocaman bir şirket kurmuştu kendisine. Gerçekten övünülmeyecek bir şey değildi. Güvenlik kısmına geldiğimde Güvelikte çalışan insanlarla sohbet eden Yiğit'i gördüm. Eli karşısındaki bir adamın omzunda elinde çay bardağıyla koyu bir sohbete dalmıştı. Yanlarına yaklaştıkça seslerini seçer olmuştum.