LEYL

🔹LEYL 38.BÖLÜM🔹

38.Bölüm

Hangimiz anlatabilirdik? Ne diyecekti Yeşim, ben senden, sizden gizli evlendim mi? Yiğit'in böyle öfkeli bakışları altında nasıl denilebilirdi ki bu? Yeşim ve ben gözlerimizi ayırmadan birbirimize bakıyorduk.  Yeşim ümitsizce kısa bir bakış atıp gözlerini kaçırdığında artık çaresiz kaldığını anladım.

"Size diyorum? Ne boşanması? Ne oluyor?"

"Abi ben evlendim. Geçen sene..." Sesi zorlukla çıkarken gözlerimi yola indirdim. Benim bunu Yiğit'ten gizlemem  Yiğit'in bana olan güvenini sarsacaktı biliyordum.

"Sen evlendin? Geçen sene hemde? Yeşim sen ne anlatıyorsun!" Yiğit katlanma sınırını aşmıştı. Ellerini saçlarına daldırıp geriye doğru ensesinde birleştirdi.

"Yiğit sakin ol lütfen." Diyerek koluna parmak uclarımla dokundum. Hızla çekmesi bir oldu.

"Kimle evlendin?"

"Batuhan." Dediğinde Yiğit yol kenarında ki bahçe aydınlatmasına tekmeyi geçirdi.

"Siz ikiniz beni katil etmek için mi bu kadar uğraştınız? Batuhan'ı çağır hemen bu akşam benim yanıma gelecek."

"Abi biz sevdik birbirimizi..."

"Size sevmeyin diyen oldu mu? Bu gizlice evlenme amacınız ne?"

"Babam istemez diye düşündük. Aileler kavgalıydı. Batuhan'ı ben durdurdum. O direk söyleyip evlenecekti."

"İyi halt yedin Yeşim! Bizi yok saydın."

"Özür dilerim abi haklısın." Diyerek kafasını mahçup bir şekilde yere eğdi Yeşim.

"Bu boşanma mevzusu ne?" Yiğit biraz daha sakinleşmişti. En azından şuan Yeşim'i insan gibi dinliyordu.

"Batuhan boşanmak istiyor abi. Aileme söylemediğim için. Artık beni yanında istiyor. Normal evli çiftler gibi olalım istiyor."

"Onunla konuşacağım. Önce kardeşimi yoldan çıkarmanın cezasını verecek. Sonra da seni yalnız bırakmakla tehdit etmenin, sen göz yaşlarını akıtma." Dedikten sonra bakışları bana döndü.

"Benden daha ne kadar gizlemeyi düşünüyordun Mihri? Böyle bir kadına nasıl güvenebilirim? Daha evlenmeden bana böyle yapan kadın evlenince neler yapar?" Dediğinde hayal kırıklığı içerisinde kaldım. Neden bu suçu bana yüklüyordu? Benimle alakalı bir durum yoktu. Öfkesini benden çıkarıyordu.

"Ben rica ettim. Söz ver dedim. Kimseye söyleme diye. Benim için sır olarak sakladı abi. Kıza ağır konuşuyorsun." Diyerek bana destek olmaya çalışan Yeşim'e boş bakışlar attım. Boşa dil döküyordu. Ben keyfimden gizlememiştim bu olayı.

"Benim bir çıkarım yok. Keyfimden gizlemedim. Ama sen benimle alakalı olmayan arkadaşımın rica ettiği özel bir durumu sana söylemedim diye bu beni yalancı, sahtekar, güvensiz yapmaz. Sizin aranızdaki bağ da, özel durum da herhangi başka şeyde sizi ilgilendirir beni ilgilendirmez. Ben çıkar doğrultusunda bir iş yapmadım. Ama anlıyorum ki zaten sen de bu güven denilen şey pek yokmuş. " Dedikten sonra parmağımdaki yüzüğü çıkardım. Ve Yiğit'in bana bakan koyu gözlerine kısa bir an baktım.

"Böyle bir adama nasıl güvenebilirim? Daha evlenmeden bana böyle yapan bir adam evlenince neler yapar?" Dedikten sonra yüzüğü hızla tuttuğum avcuna bırakıp arkama bakmadan eve yöneldim. Kapıya yaklaşmışken kolumdan sertçe arkama çevrildim. Öfkesi yine gün yüzüne çıkmıştı.