Kendini sevmek, bir başkasının seni sevmesinden çok daha zorDürüstçe kabul etmemiz gerekiyor bunu
***
Evde tedirginlik ve korku içerisinde oturuyordum nedeni Namjoon un beni o şekilde görmesiydi, zekiydi şüphelenmiş olması normaldi acaba yoongiye veya herhangi birine söylemiş miydi içimde büyük bir kuruntu ile akşam yemeğini bekliyordum.
tanrım sabah kahvaltı yapmadığım için çok pişmandım bari bir kaç lokma alıp sofradan kalksaydım. Yatakta uzanırken aynı zamanda yoongiyle olan anılar gözümün önünden geçiyordu bunları düşünerek etkilenmem normal miydi? Eğer biraz daha düşünürsem önümde bir kabarık ile hiç de iyi olmayacaktım.
Ayağa kalkıp kendimi banyoya attım aynaya baktığımda saçım başım terden dağılmış, nefes nefeseydim sadece yoongiyi düşünmek beni bu hale sokmuştu. Çeşmeyi açıp soğuk suyu yüzüme vurdum bir an önce kötü düşünceleri üzerimden uzaklaştırmalıydım. Şu anda hiç orgazmın getirisiyle halsizliğimi çekemezdim
Geri yatağıma geldiğimde yemek saatini bekliyordum. O adamın yüzünü düşünmek dahi midemi bulandırırken aynı masaya oturmak dahi istemediğimden kahvaltı edememiştim ama akşam yemek zorundaydım en kısa sürede yiyip kalkmam gerekiyordu. Sabah mideme bir kaç lokma girmediğinden ağrı kesici de içememiştim sırt ve baş ağrım kendini şiddetli bir şekilde gösteriyordu. bir an önce ilaç içim uyumak istiyorum. Saatin sekiz olmasıyla aşağı inmek için yataktan zor da olsa kalkıp merdivenlere yöneldim.
Merdivenin başında bir kaç saniye bekledim derin nefes alıp basamakları indim evin bir diğer kurallarından biri de akşam yemekleri saat sekizde yenirdi her aile üyesinin yemekte olması zorunluydu onlara göre böyleydi masaya baktım ancak o adamı göremedim işleriyle uğraştığından eve geç gelirdi ama bu nadirdi akşam yemeklerinde mutlaka olurdu muhtemelen davalarıyla ilgili bir kaç sorun olmuş gibiydi tek isteğim bunun nedenini bana yüklememesiydi. Vücudum bir hırsını daha kaldıramazdı. Dayanamıyordum...
Babam evde olmasa bile kimse onun yerine oturamazdı buna annem de dahildi. Annem in karşısına oturup yemeğe başladım biraz da onu izliyordum yemeğini yavaş yavaş yiyordu bir şeyler söyleyecek gibi idi kasılıp duruyor, ağzı açılmaya kalktığında geri kapanıyordu söyleyemiyordu bir şeyler gizlediği çok belliydi.
" yoongi ile aran nasıl" dedi. Başımı kaldırıp ona baktım biraz gülümsemeye çalıyor gibiydi sahte olduğu o kadar belli idi ki . Kendince annelik yapıyordu işte.
"Sınıf arkadaşıyız nasıl olabilir ki?" bunu demem onu sinirlendirmiş gibiydi. çatal bıçağını seslice elinden bırakıp bardağından bir yudum aldı. Kaşlarını çatarak
"onunla aranı iyi tut baban bir anlaşma peşinde koşuyor ama sen çocukça davranıp yoongiyle tartışmalara giriyorsun. Sana hiç yakıştıramıyorum bir Park ailesinin üyesi olaraktan hareketlerine dikkat et " neden hala o konulara giriyordu ki evlenmek basit bir iş değildi hele ki babamın bu konuyu onlara açtığını düşündükçe deliriyordum.
"Anne sen de şirket için evlendin eline ne geçti peki " gözleri yorgunlukla kapandı bana biraz sesini yükselterek " o konuyu açma bir daha seninle ben aynı değiliz. Kendini nasıl benimle bir tutarsın "
"Anne, ama mutlu değilsin aynısı benden istemen akla mantığa uymuyor" iki lokma bir şey yiyecektim zehir etmişti ayağa kalkarak "sana afiyet olsun doydum ben" deyip arkamı dönüp giderken konuşmasıyla adımımı durdurup dinledim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My Flower- YOONMİN
Fanfiction"Lütfen yoongi, öldür beni sana yalvarıyorum. dayanamıyorum...." "seni sevmemem öldüreceğim anlamına gelmez" "o zaman babamdan kurtar" fısıltım ona ulaşmış mıydı bilmiyorum ama sessiz kalışı... istemiyordu beni. "seni belki de öldürmekten beter etme...
