Eğer bu beni artık yankılanmazsa
Ve kalbim artık titremeyecekse
O zaman bu benim ilk ölüşüm olabilir
Ama ya o an şimdiyse
Şimdiyse
****
Mezuniyet Günü
Sonunda sınavlar bitmiş üzerimden bir yük gitmişti. Annemin son zamanlarda olan baskısı yüzünden resmen uyuyamamıştım. Gözlerimin altı mosmor değil siyah geziyordum artık burun kanamalarım artmıştı. Mezuniyet erkene alınmıştı çocuklarla hep onunla uğraşmıştık sonunda bugün o gündü mezun oluyorduk.
Mezuniyet kıyafeti seçmem biraz olaylı olmuştu gerçi ailem ona bile karışmak istemiş ama yoongi onları nazik dille reddetmişti. Ona çok minnettardım. Fazla süslü bir şey istemiyordum siyah favorimdi hemen bir takım alıp çıkmıştım, daha sonra çocuklar almıştı hiçbiri bana ne aldıklarını göstermemişlerdi onlar öyle yapınca bende yapmıştım onlar için alırken çok eğlence dolu anlar yaşamıştık
Üzerimi giyinip yoonginin gelmesini bekliyordum attığı mesajla aşağıda olduğunu beni beklediğini yazmıştı. Hızlıca son kez hafif yaptığım makyajımı ve saçımı düzeltmiştim. İyi ki şu anda evde kimse yoktu bir de onları çekemezdim yok kıyafetin şöyle yok böyle.
Aşağı indiğimde yoongi arabada bekliyordu hafiften yağmur yağmaya başlamıştı. Hızlıca koşup arabaya bindim. Ben kemerimi bağlarken "çok güzel olmuşsun bebeğim" iltifatı beni çok memnun etmişti.
"seni söylemeye gerek yok" biraz durup devam ettim "neden böyle bir takım seçtin herkesin gözü sende olacak" bu dememlehızlıca dudaklarını dudağımı üstüne kapatmıştı sertçe öpmeye başlamıştı nefessizlikten geri çekilip konuştum.
"geceyi istediğimiz gibi devam ettire biliyor muyuz?"
"hmm düşünmem lazım?"
"düşün bakalım ama söylemen gerekiyor ki babana bizde kalacağını söylemeliyim" kafamı sallayıp onayladığımı belirttim. Bunu bildiğim için bir sürpriz hazırlamış olabilirim.
"pekala o zaman iyi bir otele rezervasyon yaptıralım" yaklaşıp öpücük alıp çekilmişti "demek kirazlı" kafamı iki yana sallayıp kahkaha atarak arabaya ilerledim.
Orada yine magazinciler ve muhabirler bizim gibi ailesi yüksek konumda olan insanlar vardı normaldi bu. Mezuniyetin hızlı bitmesi ve bizim de oradan çıkmamız gerekiyordu ben ve yoonginin aileleri bir restaurantta akşam yemeğinde buluşacaktık bayan min yalnız olmamamızı istemediği için çocukları da çağırmıştı. Oradan bir vara geçeriz sonrasında otele gideriz herhalde.
Bayan min benim için çok önemliydi bazı şeylerin farkındaydı ailemin bana karşı olan tavrının her şeyin o yüzden elinden geldiğince yanımda olmaya çalışıyordu.
Okula vardığımızda kapımıza muhabirler ve magazinciler doluşmuştu " sen çıkma ben indireceğim seni"
"tamam yoongi-ah"
"tedirgin olmana gerek yok ben senin hep yanındayım" arabadan inip benim tarafıma gelmişti kapımı açtı elini uzattı. Elini tutup arabadan indim belimden tutup kendine çekti
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My Flower- YOONMİN
Fanfiction"Lütfen yoongi, öldür beni sana yalvarıyorum. dayanamıyorum...." "seni sevmemem öldüreceğim anlamına gelmez" "o zaman babamdan kurtar" fısıltım ona ulaşmış mıydı bilmiyorum ama sessiz kalışı... istemiyordu beni. "seni belki de öldürmekten beter etme...
