"Lütfen yoongi, öldür beni sana yalvarıyorum. dayanamıyorum...."
"seni sevmemem öldüreceğim anlamına gelmez"
"o zaman babamdan kurtar" fısıltım ona ulaşmış mıydı bilmiyorum ama sessiz kalışı... istemiyordu beni.
"seni belki de öldürmekten beter etme...
Eğer senden böyle ayrılmaya devam etmek zorunda kalırsam
Ölmeyi yeğlerim
****
Sabah kalktığımda sanki üzerimden tır geçmiş gibiydi. Üzerim örtülmüştü, çarşafı açtığımda altımda boxer vardı yoongi gitmeden giydirmiş olmalıydı. Teşekkür mü borçluydum yada boş verin yapması gerekiyordu becerirken iyiydi. Kemiklerim sızlıyordu ayağa kalksam her an düşebilirdim. Kalçamdaki ağrıyla ne kadar hareket edebilirsem hızlı hareket ediyordum. Kahvaltıya geç kalmıştım bile, biraz daha çıplak şekilde durursam basılabilirdim. Duşa girip üzerime beyaz bir tişört geçirip koşar adımlarla aşağı indim. Sofrada oturmuşlar beni bekliyorlardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"dün yoongi neden gelmişti " babamın sorusu ona döndüm. Yoongi'nin ismini duymam ile aklıma dün gece geliyordu, vücudum sıcaklıyor, anlımda terler birikiyordu. Kafamı iki yana sallayıp kendime gelmeye çalışıyordum.
"Telefonunu unutmuştu almak için geri döndü. Fazla durmadı zaten" yalan söylediğimi belli etmemeliydim. Yoongiyi düşündükçe masadan şişmiş bir penisle kalkmak istemiyordum. Galiba dün anın zevki ile teklifini kabul etmiştim. Başa gelen çekilirdi değil mi? Yoksa hayatta memnun değildim –tabi efendim kimi kandırıyorum-
Yemeğimi hızlıca yemiş yukarı çıkıp üstümü giyinmiştim. Okula gelmem ile sınıfa adımlarımı yönlendirdim. Sınıf oldukça kalabalıktı. Krem sürsem de geçmeyen kalçamdaki ağrıyla ne kadar sıraya oturmak istemesem de mecburdum galiba. Sıraya yaklaştığımda yoonginin uyuduğunu görmüştüm. Önümde çocuklar bir konu hakkında tartışıyordu ama kendimi onlara veremiyordum telefonuma gelen mesajla dikkatim oraya kayıyordu.
