My Flower- YOONMİN

-27-

Omuzlarınızdaki yük ağırlaştığında

Onların hepsini uzaklaştıracağız

****

Okuldan gelmemin üzerinden bir kaç saat geçmişti herhalde yoongiye geri takip isteği atmıştım kabul etmesiyle bunca zamanı instagram da geçiriyordum hesaba baktığımda eğlenceli gelmişti çocuklarla olan fotoğrafları beni çok mutlu ediyordu tabi ki oppacıları unutmamak lazım.

Namjoon, hosoek ve yoongi söz yazarı ve rapper olmak istediklerini söylediklerinde bunun sadece ileriye dönük olan bir plan olduğunu zannediyordum ama onlar şimdiden azimle çalışmaya başlamışlardı. hoseok un dansla iç içe olması onlar hakkında daha çok öğreneceğim şeyler vardı.

Yoonginin fotoğraflarında paylaştığı sözleri beni çok etkilemişti "nerede ve nasıl yaşadığınızın bir önemi yok fakat bulunduğunuz yerde mutlu olmanız önemli. Bu en önemli olanıdır" beni etkileyen sözlerden sadece bir tanesi. Yoonginin taehyungla ayrı ilgilenmesi gözümde daha da tatlılaştırıyordu ikisini. aslında hepsine ayrı ayrı önem veriyordu bunu anlamıştım.

Akşam yemeği saatinin gelmesiyle üzerimi düzeltip aşağı indim yemeğe oturmuşlardı ben indiğimde hiç biri ile ilgilenmeyip yerime geçtim. Ne kadar bazı şeyleri unutmak istesem de olmuyordu.

"jimin haftaya sınavların başlıyor sana bir çalışma listesi hazırladım onun dışına çıkma" bir de bu çıkmıştı başıma, başlamıştık tekrardan yorucu günlere

"annen doğru söylüyor az kaldı mezuniyete ondan hemen sonra da üniversite sınavı var " karısını haklı bulduğu nadir zamanlardaydık değil mi

"senden bir cevap bekliyoruz" annemin konuşmasıyla kafamı kaldırıp ona bakmaya başladım kendi zaten karar verip uğraşmıştı ben daha ne diye bilirdim ki

"karar vermişsin anne zaten" babam konuşma şeklimden hoşlanmamıştı

"annenle düzgün konuş o senin geleceğini düşünüyor"

"evlenmeyeceğim mi yeterince düşündünüz bundan sonrasını ben düşünürüm" yemeğimi yarım bırakıp ayağa kalktım "malum sınavlara az kaldı ben odama gidip ders çalışayım değil mi " annem gitmeden önce masadaki kağıdı bana doğru uzattı anlamıştım ne olduğunu ders çalışma saatlerim vardı.

Odama geçip ilk biraz ortalığı toparlamıştım çalışma masamın başına geçip çalışmam gereken dersleri açmış ve bir tane kokulu mum yakmıştım başlayalım bakalım derse.

Yoongiyi özlemiştim. Sevgi böyle bir şey miydi? Ayrı kaldığım her anda onu düşünüyor, onu istiyordum yanımda. Kafamı iki yana sallayıp kendimi derse vermem gerektiğini telkin ediyordum.

Saat 12 ye geliyordu telefona mesajlar gelse de bakmamıştım aralıksız ders çalışmam biraz beni yorsa da annem arada kontrol edip gidiyordu. Ara vermekte bir sorun olmaz herhalde telefonu elime alıp yoongide gelen mesaja baktım

***

Yoongi:

Bebeğim napıyorsun

Neden iletildiği halde cevap vermiyorsun

Bir şey mi oldu

Sadece bir mesaj atman yeterli

Gurupta da seni soruyorlar