"Beni neyin sürüklediğini biliyorsunuz. Umudum yok ve bana bir hiçmişim gibi davranıyorsunuz, bu nedenle sizinle açıkça konuşuyorum; her yerde bir tek sizi görüyorum ve başka hiçbir şey umurumda değil. Sizi nasıl, ne niçin sevdiğimi bilmiyorum. Belki, güzel bile sayılmazsınız hatta yüzünüzün güzel olup olmadığından da emin değilim. Olasılıkla iyi yürekli değilsiniz, anlayışınız, soyluluktan yoksun; bütün bunlar son derece olası."
- KUMARBAZ- Fyodor Dostoyevski
***
Odama geçip biraz yatakta uzanıp düşünmeye başaldım, aniden kalkıp bilgisayarı açıp bekledim. Woo bin in telefonuna tekrardan giriş yaparsam belki yeni şeyler bulabilirdim konu artık yolundan sapıyordu düşüncelerimden çıkmayı başarıp bilgisayar da kodlamaya girdim ne kadar zor olsa da başarabilmiştim telefon görüşmelerini dinlediğimde bir sorun görememiştim mesajlar bölümüne girdiğimde ise sekreteriyle olan konuşması dikkatimi çekmişti.
benim numaramı bulması gerektiği daha sonrasında peşime birini takarak fotoğrafımı çekmişti bu ne zamandır var bilmiyorum oradan çıkıp galerisine girmiştim, en son baktığımdan berridir video çekmemiş yani kimseye bir zararı dokunmadığını düşünmeli miydim. Bana ait olan fotoğrafların hepsini çıkartıp elime aldım babamın çalışma odasını çalmadan içeri girdim.
"ne yaptığını sanıyorsun " telaşlı hallerim onu kuşkulandırmıştı. Ona çok sinirliydim bunları önceden bilmeliydi, savunduğu adamın suçları basit değildi iyi araştırmalıydı. Suçlu olan birine güvenmemeliydi bunu asla yapmamalıydı. Elimdeki fotoğrafları masanın üzerine fırlattım bana bakışları masaya döndü fotoğrafı eline alıp inceledi.
"bunlar da ne" daha çok çıldırmaya başlıyordum.
"bunlar ne mi o manyak tarafından çekilen fotoğraflarım" sinirli bir şekilde derin nefes alıp veriyordum. Bu işe en başından bulaşmamalıydım tanrım ben ne yaptım. Konuşmuyordu, konuşamıyordu
"baba bu adam kim " yalvararak soruyordum ama bir cevap vermiyordu.
"ben halledeceğim sen odana git" daha çok üstelersem kabak bende patlayacağı için odadan hızlı bir şekilde çıktım şimdi ne yapmalıydım o çıldırmış adam beni korkuttuktan sonra sakin bir şekilde uyumamı nasıl bekler ki. Bundan sonraki hamlesini düşünemiyordum. Telefonu elime alıp yoonginin mesajına cevap verdim
***
Yoongi:
Jimin nasılsın
jimin:
İyiyim sen
Yoongi:
Bende iyiyim ancak bugün moralin bozuk gibiydi sana sormak istedim
jimin:
Yok hayır bugün benim için ağır bir gündü yorgundum sadece
Yoongi:
/ yine bir şeylerde yalan söylüyorsun/
Neyse yarın deneme var
Senin çok ısrar ettiğin deneme
jimin:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My Flower- YOONMİN
Fanfiction"Lütfen yoongi, öldür beni sana yalvarıyorum. dayanamıyorum...." "seni sevmemem öldüreceğim anlamına gelmez" "o zaman babamdan kurtar" fısıltım ona ulaşmış mıydı bilmiyorum ama sessiz kalışı... istemiyordu beni. "seni belki de öldürmekten beter etme...
