Ameliyathane yazısının önündeki duvara çökmüş yerde oturan genç adam başını kanlı ellerinin arasına almış bu dünyadan işte tam da şu anda yok olmak için ağlıyordu. Gözlerini hiç ayırmadan baktığı ameliyathane yazısı korkunç bir rüya gibiydi. Eğer o bıçak darbesini fark etseydi onun önüne kalbini korkmadan koyardı. Sadece bu anı yaşamak bile bin defa ölmekten ağırdı. Bunu yaşamak için mi aylarca sevdiğinden ayrı kalmıştı. Herkesin nereye kaybolduğunu bile merak etmiyordu. Jongin ameliyathaneden çıkabilirse ona sonsuza kadar yapışacaktı.
"Sehun sana su getirdim şunu iç. Hadi ellerini falan yıkamaya gidelim."
Jongin fısıldayarak konuşsa da hâlâ ameliyathane kapısını izliyordu
"Git başımdan Nara"
"Bırakamam May teyzeye seninle ilgileneceğime söz verdim. Annie teyze kriz geçirdi annen onunla ilgileniyor. Baban polislerle ve köylüyle her yerde o adamı arıyor. Sen ise burada isyan ediyorsun. Jongin olsa senin ailene sahip çıkardı. Tek acı çeken sen değilsin Sehun kendine gel"
"Ya ölürse"
"Ben bunu hak ettim"
"Onu bırakıp gitmeseydim böyle olmazdı"
"O zaman sinirlenip o uçuruma gitmezdi"
"O adam onu bulamazdı"
"Yanında olmaya devam etseydim onu koruyabilirdim"
"Lanet olsun.. lanet olsun"
Sehun donmuş bir halde kendi kendine söyleniyordu. Nara'nın dediklerini duymuyordu
"kendine eziyet etmeyi bırakmalısın Sehun. Olacakların önüne geçemezsin. Jongin iyi olacak, buna eminim. Hadi kalk yüzünü yıkayalım"
Sonunda Sehun yaşam belirtisi göstermişti. Nara'ya sarılarak ağlamaya başladı
"ölmek istiyorum Nara. Gidip o uçurumda ölmek istiyorum"
Kaç saat geçmişti emin degildi Sehun. Annie teyzesinin dizinde hâlâ ameliyathane kapısını izliyordu. Ellerini sıkıca tutmuştu Jongin'in annesi asla bırakmıyordu. *Oğlumu ikinci defa kurtardın* demişti ama Sehun onu kurtaramamıştı ki. Pol'un bıçağının önüne atlayamamıştı. Jongin'in kokusunu Annie teyzesinden alabildiği için şanslıydı.
Sabaha karşı ameliyathane kapısından çıkan doktorun karşısına Annie, Sehun'un ellerinden tutarak zor kalkmıştı.
"ameliyat zordu ama neyse ki genç adam çok güçlü ameliyat çok güzel geçti. Uyanınca yoğun bakım ünitesinden çıkaracağız"
Sehun, Annie'nin boynuna sarılmıştı. Her bir hücresi tanrıya teşekkür ediyordu.
"Sana demiştim değil mi oğlumun hayatını kurtardın?"
"Bu sefer onu kaybetmeyeceğim Annie teyze. Teşekkür ederim Jongin. Benden vazgeçmediğin için teşekkür ederim"
2 gün sonra ✨
Jongin stresli bir şekilde etrafına bakınıyordu. Merak ettiği bir şey vardı ama sormak da istemiyordu. Dikişleri henüz adım atmasına izin vermiyordu o yüzden dışarıya çıkıp bakamazdı. Annie oğlunun karın ağrısını bilse de bozuntuya vermiyordu. En sonunda dayanamayan esmer genç
"Anne, o nereye gitti"
Annesi şakayla söylendi
"Sehun mu? Onu istemediğini söyleyip durduğun için gitmiş olabilir. Uyandığından beri kötü davranıyorsun"
"Kötü davranmıyorum. Kendisi herkese benim sevgilim olduğunu söylüyor. Hemşireleri bile tehdit etmiş. Hepsi bana gülüyorlar. Asıl uyandığımdan beri normal davranmayan o"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
best friends - Sekai
Fanfic"en yakın arkadaş olmak" bu bana hediye ettiğin en büyük işkence
