Geçmiş 5 sene önce;
Okul yolunda asla susmayan çocuk şu anda konuşmuyordu. Sehun bunun altından bir şey çıkacağını biliyordu. Tam da beklediği gibi Jongin bir anda önünde durup kollarını açtı.
"Sehun bugün okula gitmeyelim"
Sehun hiç şaşırmamıştı. Jongin her gün yeni bir fikir ile gelirdi yanına. Peki ya okula gitmemek de ne demek. Asıl sorun ise Jongin bir şeyi istiyorsa ondan asla vazgeçmezdi. Bu şapşalın arkadaşı olmak zorunda mıydım?
"saçmalama Jongin. Çekil önümden ders başlayacak hadi gidelim."
Jongin sonunda konuşmaktan vazgeçip arkadaşını çekiştirmeye başlamıştı. Ve bu esmer çocuğa hayır demek cidden imkansızdı. Sehun yine de belki onu ikna edebilirdi yani bir ihtimal. Jongin'in peşi sıra gelen ısrarlarından fırsat bulabilirse tabi
"gitmeyelim okula hı hı lütfen.. okulun bitmesine az kaldı zaten doğru düzgün ders bile yok. Şehir merkezine gidelim orayı gezmek istiyorum daha önce hiç gitmedim biliyorsun. Yaşlanana kadar şehir görmezsem vicdan azabından ölürsün"
"Duygu sömürüsü yapmayı bırak Jongin. Hem şehir merkezine neden gitmeyecekmişsin?"
Derken Sehun söylediği şeye pişman olmuştu. Jongin köyden dışarıya sadece ortaokul için çıkıyordu. Onu da annesi merak edecek diye biter bitmez kolumdan tutar yarım saat yürüdüğümüz köydeki evine girer *anne ben geldim* diye haber verdikten sonra rahat bir nefes alırdı. Yolda oyalanmamıza bile izin vermezdi. Eve girdikten sonra köyün içinde istediğimiz her şeyi yapmakta özgürdük. Bunun nedenini ikimizde biliyorduk. Yemin etmiş gibi o günden sonra hiç konuşmamıştık..
"Jongin annen bunu duyarsa canımıza okur. Hem benimkiler seni tehlikeye attığımı öğrenirlerse görüşmemize bile engel olurlar"
Jongin kollarını birbirine bağladı. Ses tonu bir ortaokul öğrencisine göre bile fazla ikna ediciydi.
"Umurumda değil. Ortaokul bitiyor. Okulda şehri görmemiş tek insan benim. Okul çıkışında her zamanki gibi evde olacağımıza söz veriyorum. Kimse anlamayacak. Yaptığı telaşın boşuna olduğunu biliyorsun. Beni hiçbir zaman riske atmazsın"
Sehun okul yönüne döndü. Son şansını deniyordu. O gitmezse belki Jongin vazgeçerdi
"okula giriyorum"
"Ben gidiyorum Sehun. Trene biniyorduk değil mi? Kasabada görüşürüz dostum"
"Siktir gidiyor"
Peşinden koşup yakaladım elimi omzuna attım. Jongin'in dudağında gizlice oluşan sırıtmayı görmezden gelerek
"of Jongin bekle. Bu ilk okulu ekmen bensiz gideceğini mi sanıyorsun?"
~~~~~
Yine yazdıkça atacağım bölümleri beklemeyi hiç sevmiyorum 😘
ŞİMDİ OKUDUĞUN
best friends - Sekai
Fanfic"en yakın arkadaş olmak" bu bana hediye ettiğin en büyük işkence
