Yol boyunca sayıklayan Jongin'i dinlemek sinirlerini daha çok bozuyordu.
"Sehun beni bırakma"
"Sensiz yapamam"
"Sadece bana ait kalmanı istiyorum"
"Sehun seni çok özledim"
"Sana sarılmak istiyorum kollarıma gelen"
Linda sinirle direksiyona vurmuştu
"kes artık şunu Jongin. Sizden nefret ediyorum. Sehun Sehun Sehun. O senin kanatların altında arkadaş yalanıyla yaşarken ben cesurca seni sevdim. Arkadaşmış. İki yüzlüler."
Linda büyük bir kibarlıkla Jongin'i annesine teslim etmişti. Annie onu eve davet etse de gitmesi gerektiğini söyleyerek sessizce arabasına yol almıştı. Yan evden gelen yüksek sesin sebebi Sehun olmasaydı çoktan arabasına binip gidecekti.
~~~~
Nat her zamanki gibi sakince oğlunu ikna etmeye çalışıyordu
"Sehun, Seul üniversitesi seni kabul ediyor. Kore'de daha iyisi yok. Bunca sene sanat okuma hayalindeydin. 5 yaşından beri resim çiziyorsun"
"köyde kalmak istiyorum baba. Tek istediğim köyde kalmak. Jongin ile şehirdeki okula gidebiliriz. Önemli olan üniversite okumak değil mi? zaten hep köyde kalacağız."
Nat sesini yükseltmek istemiyordu ama bu genç adam onu çok zorluyordu
"hangi bölümü okuyacaksın Sehun. Güzel sanatlar bölümü şehirde yok. Matematikten de diğer derslerden de nefret edersin, tek bildiğin sanat"
"herhangi bir bölüm olur baba. İnan bana hiç fark etmez. Resmi sadece hobi olarak yapmaya devam edeceğim"
"Sehun, köye geldiğimiz zamanlar üniversite için Seul'e döneceğini konuşmuştuk. Hatırlıyor musun? Bu geleceğin için önemli neden hâlâ kabul etmiyorsun. Bizim bu köyde yaşama amacımız insanlara yardım etmek peki sen ne yapacaksın?"
Sehun gittikçe daha çok sesini yükseltiyordu ve bunun farkında bile değildi
"Buraya taşınmaya beni zorladınız şimdi de Seul'e geri dönmeye zorluyorsunuz. Gitmeyeceğim baba. Tek istedigim burada Jongin'in yanında kalmak. ÜNİVERSİTE UMRUMDA BİLE DEĞİL. JONGİN'DEN AYRILMAYACAĞIM!"
"beni sinirlendirme Sehun. Çok istiyorsanız birlikte göndereyim ama Jongin planlarını yapalı 5 sene oldu. Şehirde tıp okuyacak. Kendi hayatını kurmaya kararlı daha ne kadar onu takip edeceksin?"
Sehun gözyaşlarını tutmaya çalışıyordu
"köyden ayrılmayı göze almasının imkanı yok baba. Unuttun mu Pol hâlâ dışarıda bir yerlerde VE BEN ASLA ONU YALNIZ BIRAKMAYACAĞIM"
"JONGİN'DEN BAŞKA ŞEY DÜŞÜNMEZ MİSİN SEN! Örneğin kendi hayatın gibi. Bu durum canımı sıkmaya başladı Sehun. O senin sadece arkadaşın. Sevgilisi olan bir çocuk. Ona aşık olduğunu bile bilmiyor. Bu köyde yapayalnız kalıp evlenip çocuklara karışmasını mı izleyeceksin?"
Sehun bir gecede haddinden fazla gerçekle yüzleşmişti
"Sana bir şey deyim mi baba. Bunları duymanın benim için hiçbir önemi yok. Yanında kaldığım sürece başka bir şey istemiyorum. Arkadaşı olmak bile yetiyor. Zaten her şeyin yeterince farkındayım. Sevilmediğimi hatırlatarak canımı yakmana hiç gerek yok"
Sehun artık göz yaşlarını tutamıyorumdu. Ellerini tutan annesi ona sıkıca sarıldı. Babası
"Üzülmen için söylemedim oğlum. İyiliğini istiyorum. İleride pişman olmaman için uğraşıyorum. Jongin senden farklı biliyorsun"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
best friends - Sekai
Fanfic"en yakın arkadaş olmak" bu bana hediye ettiğin en büyük işkence
