MY WIFE's SECRET [Completed]

CHAPTER 32

"Misis naman, pati ba naman dito?"

Nakasimangot nitong sabi habang papunas-punas niya ang noo niyang puno ng pawis.

Natatawa lang ako ng palihim dahil sa itsura niya. Pinaglinis ko lang naman siya. That's why nakasimangot. Ang cute kasi niya kapag nakasimangot lalo na kung nagmamaktol siya.

Supposed to be na pupunta siya sa so called best friend niya. Slash kabet niya.

Ewan ko ba, lahat na lang ng mga tao na nakapaligid sa kanya ay pinagseselosan ko. Tawagin na nila akong possessive I don't care as long as alam kong akin si Jennie at hindi siya mawawala sa akin.

I'm scared na baka mawala siya.

Gusto ko sa akin lang ang attention niya hindi sa iba. Madamot na kung madamot!

Simula ng nangyari sa birthday day ko don ko naramdaman na hindi ko pala kaya na hindi siya nakikita at nahahawakan.

I really love her, that's why nagiging paranoid ako kapag hindi siya nakikita at nahahawakan.

"May reklamo ka?"

Mataray kong sagot, nakaupo ako sa sofa at patingin-tingin sa kanya ng palihim dahil sa ang cute niya tignan.

Tinignan ko ang orasan dahil mga maya-maya ay nandito na sila Mom at ang mga friends ko at friends niya.

Napanguso siya at napasimangot.

God, hindi ko kaya na mawala siya sa paningin ko!

Napapangiti lang ako dahil sa ang cute ng reaction niya kapag nagtataray ako pagdating sa kanya.

"Bakit hindi na lang siya ang maglinis, total bahay niya 'to."

Bubulong-bulong niyang sabi na kinangiti ko. I think late na siya sa pupuntahan nilang dalawa ng kabet niya.

"Are you saying something, Kim?"

Pinanlakihan ko siya ng mata dahil sa sinasabi niyang hindi ko naman maintindihan.

"Wala naman akong sinasabi ah. Sabi ko baka gusto mo itimpla kita ng coffee."

Parang maamong tupa dahil sa sagot niya. Kaya tumayo na ako para lapitan siya.

Ewan ko ba, pero pakiramdam ko namimiss ko siya lagi. Kahit nakikita ko rin naman siya, gusto ko nasa tabi niya ako.

Nagulat siya dahil sa pagyakap ko. Gusto ko ganito every second, minutes and hours nahahawakan ko siya. I'm scared.

Niyakap ko siya patalikod, kahit pawisan siya ang pogi pa rin niya tignan.

Pakiramdam ko bumabalik ako sa pagkaka teenager dahil ginagawa ko at pagkasama ko siya.

"What's wrong, Love?"

Mahinang tanong ni Jennie sa akin, niyakap ko lang siya at pinapakiramdaman siya.

Aalisin niya sana ang kamay ko sa bewang niya, pero pinigilan ko siya.

"Just stay with me and hugged me, please." Mahina kong sagot.

Hindi ko siguro kakayanin na mawala siya sa akin. Aminado akong marami akong nagawang kasalanan sa kanya.

But, isa lang hiling ko hindi siya mawawala sa paningin ko at gusto ko nasa tabi ko lang siya.

"Hindi ako mawawala kahit---"

"Please, don't say that."

Pinigilan ko siyang magsalita dahil sa bawat salita niya, pakiramdam ko mawawala na naman siya.