Karmakarışık Hayat

11.BÖLÜM

Ertesi Gün

Sabah kalkıp hazırlanmıştık. Aşağı inip kahvaltı hazırlamaya başlamıştık. Kahvaltı hazır olunca hemen yemeye başladık. Bittikten sonra hızlıca topladık ve işte şimdi yola çıkmaya hazırdık.

Melis: Kızlar herşeyinizi aldınız deme? Birşey unutmayalım.

Selin: Herşeyi aldık Melis. Hadi gidelim artık!

Sonunda evden çıkıp arabaya binmiştik. Tuğçe sürücü koltuğunda Selin onun yanında bense arka koltukta oturuyordum. Tuğçe ve Selin yol boyunca sohbet ederlerken ben hem telefonuma bakıyordum hemde onların sohbetlerine ara ara katılıyordum. Telefonuma bildirim gelmesiyle dikkatimi oraya vermiştim. Birisi bana istek atmıştı. Kim olduğu görünmediği için uygulamaya girmiştim. Bana istek atan kişi... Kerem'miş. Ama neden istek atmıştı ki bana. Ayrıca o günden sonra onunla konuşmuyordum bile. İki gün tanıdığım birisi yüzünden arkadaşlarımı karşıma alamazdım. Çok önemsemeyip isteğini kabul ettim ama GT yapmadım. O beni takip ediyor diye benimde etmem gerekmiyor.

Tuğçe: Kızlar şurda mola verelim olur mu? Hem lavaboya falanda gideriz.

Melis & Selin: Okey.

Bir benzinlikte durduğumuzda arabadan inmiştik. Selin ve Tuğçe lavaboya gitmişti. Bende arabanın yanında onları bekliyordum. Biraz temiz hava almak istediğim için arabaya binmemiştim. Temiz hava her zaman iyi gelirdi bana. Bazen herşeyi alıp götürürken bazen de bir anda hatırlatıyordu. Mesela... Çağrı. Evet, ona artık ismiyle hitap edicem. Çünkü arkadaş olmuştuk artık. Eğer ona karşı bitmemiş bir duygum varsa belki arkadaş olduğumuz için bu duygum bitebilirdi. Arkadaş olmayı teklif etmeden önce onun ne adını duymak istiyordum ne de söylemek. Ama herşey değişmişti şimdi. Ya da ben öyle sanıyorum...

Çağrı'nın Anlatımı İle

Sabah erkenden kalkıp yapmıştık kahvaltımızı. Yukarı çıkıp hepimiz hazırlandıktan sonra çıkmıştık evden. Ozan arabayı kullanıyordu Savaş onun yanında oturuyordu bense arka koltukta oturuyordum. Melis'i düşünüyordum gene. Gene diyorum çünkü aklımdan bir saniye bile çıkmıyor. Arkadaş olmuştuk. Ama bu durum iyi mi oldu kötü mü bilemiyorum. Ona yakın olmayı gerçekten istiyorum. Ama içten içe hep bir korkum var. Ya hep beni arkadaş olarark görürse? Ya biriyle sevgili olursa? Bunun olmasını istemiyorum. Ben Melis'i seviyorum. Sadece bir kelime olarak söylemiyorum bunu. Seni seviyorum sözcüğü herkese söylenir ama herkeste yaşanmaz. Herkes yaşayamaz bunu. Yaşamak için illa çift olmakta gerekmiyor. Örnek ben! Ben bu hissi Melisle yaşayamıyorum. Tek başıma yaşıyorum. Herkesten, herşeyden çok kıskanıyorum onu. Sadece benim olsun istiyorum. Benim sevgilim, benim bebeğim, benim güzelim olsun istiyorum. Evet hala ona zarar gelmesinden korkuyorum. Babam zarar verebilir Melis'e. Bu yüzden korktuğum için bütün o hataları yaptım. İnsan aşık olunca sevdiğini kaybetmekten çok korkar derlerdi de inanmazdım. Öyleymiş cidden. Savaş'ın sesiyle kendime gelip onu dinledim.

Savaş: Abi sen iyi misin? Sabahtan beri sana sesleniyorum.

Çağrı: İyiyim iyiyim. Dalmışım sadece. Sen ne diyordun?

Savaş: Abi şurda bir yer var bir dinlenelim dedik.

Çağrı: Tamam.

Bir mola istasyonunda durmuştuk. Arabadan inip bir banka geçip oturmuştuk. Savaş ve Ozan konuşurlarken ben kafamı havaya doğru kaldırmış ve gözlerimi kapatmıştım. Aklıma babamla olan kavgamız gelmişti.

1 Yıl Önce -Kesit-

Cahit: Yelizle sevgili olucaksın anladın mı beni!!?