Karmakarışık Hayat

25.BÖLÜM

Melis'in Anlatımı İle

Öğle arasına girmiştik. Yemeğimi yemiş ve bahçede basketbol oynayanları izliyordum. Yanımda bir hareketlilik hissettiğimde oraya bakmıştım.

Melis: "şaşkınca" Kerem?

Bana bakmıyordu. Sadece sahada oynayan öğrencilere bakıyordu.

Kerem: Benimle konuşmak istemedin. Hala da konuşmak istemiyorsun belki ama...

Melis: Ben seninle arkadaş olmak isterdim. Gerçekten ama-

Kerem: Arkadaşların ve sevgilin istemiyor, biliyorum.

Melis: Sevgilim olduğunu nerden biliyorsun?

Burukça gülümsemişti. Hala bana bakmıyordu...

Kerem: O gün seni aramıştım ya, arkadaşın açmıştı telefonu. Senden uzak durmamı istemişti...

Evet o günü çok net hatırlıyordum. Çağrı'nın karşıma çıktığı gündü.

Melis: Evet?

Kerem: Akşam benim evime geldiler:/ Selin yoktu, sadece ikisi. Tabi biraz atıştık.

Melis: "kaşlarını çatarak" Atıştık derken?

Kerem: Boşver, önemli değil... Melis sana birşey itiraf etmem gerekiyor.

Melis: ...

Kerem: Ben senden hoşlanıyordum.

Şok olmuştum. Ne yani Kerem benden...

Melis: Ne?

Kerem: Doğru duydun. Senden hoşlanıyordum. Ama artık öyle değil, ben sadece arkadaş olmak istiyorum. Eski duygularım kalmadı sana karşı.

Melis: Kerem, özür dilerim.

Sonunda bana bir türlü dönmeyen gözleri bu sefer gözlerime kilitlenmişti.

Kerem: Neden özür diliyorsun?

Melis: Senin duygularını anlamadığım için, arkadaşlarım istemiyor diye seninle iletişimimi kestiğim için, bunca zaman acı çektiğin için:(

Kerem: "buruk bir gülümsemeyle" Özür dileme. Senin hatan değil, benim hatam. Senden hoşlanan bendim sonuçta... Duygularımı kontrol etmeliydim.

Melis: "buruk bir gülümsemeyle" İnsan duygularını kontrol edemez ki. Sadece öyle bir acı çekmelisin ki, işte o zaman dizginleyebilirsin duygularını... "gözünden bir damla yaş akarak" Mesela; sevdiğin kişinin seni sevdiğine emin olduğun zaman eski sevgilisine dönmesi...

Yanağımdan akan yaşları elleriyle silmiş ve ağzını aralamıştı.

Kerem: Nasıl dayanıyorsun buna?

Melis: Nasıl anladın benim bunu yaşadığımı?

Yanağımdan akan son gözyaşını silmiş ve konuşmuştu.

Kerem: Yeterince belli değil mi?

Melis: Haklısın, yaşadım bunu.
Gözü tekrar sahaya dönmüş ve maçı izlemeye başlamıştı boş gözlerle.

Kerem: Keşke arkadaş olabilseydik. Seni anlayabilecek, senin hislerine değer veren bir arkadaşa ihtiyacın var.

Melis: Selin?