Neurotic Hyunho

9

Hyunjin

Minho'nun dediklerinden sonra tedirgin olmuştum. Ama bu evden de gidemezdim. Yüzsüz gibi kalkmak da istemiyordum sonuçta minho beni burada istemiyordu ve bu evde onun eviydi. Salondaki koltuğa uzandım. Tavana boş boş bakmaya başladım.

Minho

Hyunjin'in verdiği cevaplar hiç bir anlama gelmiyordu. Onu istemiyordum ne diye gitmiyordu ki? Artık evde babam da yoktu gitse ona Bir şey diyecek biri yoktu yani. Hyunjin'in yanımda kalmasını istemiyordum rahatsız oluyordum ama ben söylediğim halde gitmiyordu. Neden gidemediğini öğrenmem ve bu sorunu çözüp onu buradan göndermem lazımdı. Ama normal olarak sorunca cevap vermiyordu. Aklıma gelen fikirle gülümsedim. Onu manipüle edip cevabımı almayı deneyecektim. İşe yaramazsa da bir şey kaybetmezdim sonuçta. Planımın ilk adımı olarak ecza dolabından bir yara kremi aldım ve yüzüme yapmacık bir gülümseme yerleştirip aşağı indim. Hyunjin koltukta uzanmış elleri ensesinde tavanı seyrediyordu. Koltuğun arkasına saklandım beni fark etmemişti. Bir anda çıkıp "BÖH!" diye bağırdım. "Siktir"dedi kendimi tutamayıp kahkaha attım. Etraftan dolanıp hyunjin'in yattığı koltuğa oturdum ve konuşmaya başladım.

"Aç karnını kocacığım (!) Krem süreceğim."

Hyunjin bana öyle bir bakıyordu ki bir insan olduğumdan şüphe ettim.

"İyi misin? Birşey mi oldu? Canın çok mu acıyor aşkım (!)" Yapmacık bir telaşla sorularımı sıraladım. Hyunjin bana ters ters bakmaya devam etti. Elini bir anda alnıma götürdü, sonra geri çekti.

"Ateşin falan da yok aslında iyi misin sen?" Diye sordu.

Hyunjin

" İyiyim merak etme. Sadece yaralarına üzüldüm. Aç karnını krem süreyim hadi" dedi

Bir anda bana neden böyle davranmıştı hiçbir fikrim yoktu belkide gerçekten pişman olmuştu ve telafi etmeye çalışıyordu. Benim açmayacağımı anlayınca yavaşça üzerime eğilip tişörtümü sıyırdı. Açar açmaz gözleri hayretle açıldı ve şaşkın bir ıslık çaldı. Ardından gözlerini gözlerim ile birleştirdi ve

"Bu izlere mi şaşırayım karın kaslarına mı?"
Dedi.

Tişörtü biraz daha yukarı kaldırdı. Kaşları çatılmıştı.

"Bu izleri ben yapmadım ki. Ne zaman oldu bunlar?"

"Sanane?! Ayıp ayrıca yaptığın ver şu kremi ben sürerim." Diye çıkıştım.

"Tamam tamam ben süreceğim. Sustum"

Minho büyük bir dikkat ile kremi yaralarıma sürüyordu. Bir anda canımın yanması ile ağzımdan değişik bir ses çıktı.

"Pardon" dedi.

"Sorun değil" dedim

Ve o işine bende onu izlemeye devam ettim. Aslında fazlasıyla yakışıklıydı. Bunu ona tabiiki söylemeyecektim.

"Birşey itiraf etmem gerekirse gitmeni istediğimi söylerken ciddi değildim. Sadece canın yansın istemiştim. Bilmeni isterim"

Dedi seninde pişman bir tını vardı sanki.

"Önemli değil " dedim.

İstemsizce ona çekiliyordum. Bu çok garip bir duyguydu. Hiç yaşamamıştım. Kimseden hoşlanmamış veya beğenmemiştim ama şuan bu yabancı duygu çok güzel hissettiriyordu. Ancak olayı hemen hoşlanmaya yoğurmayacaktım. Çünkü daha yönelimimi bile bilmiyordum. Ayrıca hoşlandığım kişinin minho olduğunu düşünürsek bu ihtimal beni çıkmaza sürüklüyordu korkutucu bir ihtimaldi kendime engel olmam lazımdı.

Minho

Sanırım bu manipüle işi bayağı işe yarıyordu sonuçta bana ters bir cevap vermemişti. Ayrıca karnına krem sürerken o farkında olmasa da bir kaç kaçamak bakış atmıştım ona. Her seferinde beni izliyordu. Sandığımdan daha kolay olacaktı.
.
.
.

9. Bölüm sonu