ပုစဥ္းရင္ကြဲသံဆူဆူညံညံေတြနဲ႔သာျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ေတာႀကီးမ်က္မဲထဲမွာအပင္ေလတိုက္သံတရွဲရွဲကပိုၿပီးေျခာက္ျခားေစသည္။ သစ္႐ြက္ေတြၾကမ္းျပင္ကိုထိ႐ိုက္တဲ့အသံေတြၾကားထဲကမွ ေခ်ာက္!ေခ်ာက္!ေခ်ာက္! ဆိုၿပီး ေနာက္ေၾကာကေနအသံျမည္လာတာကို ကေလးငယ္ငယ္ေလးကသတိထားမိေပမယ့္
လွည့္မၾကည့္ရဲပဲ ေျခသုတ္တင္ေျပးေတာ့သည္။
အလွ်င္စလိုနဲ႔ ေဘးအႏၲာရယ္ကလြတ္ေအာင္ေျပးေနတာေၾကာင့္ ဆူးခလုတ္ကိုမျမင္ပဲတိုက္လဲေတာ့
ေမွာက္ရက္ျဖစ္သြားရာကေန ေနာက္ကလိုက္လာတဲ့သတၱ၀ါဆိုးမွီလာၿပီလား ကုန္း႐ုန္းၾကည့္ေတာ့
ေနာက္က်သြားေခ်ၿပီ။သားရည္တျမႇားျမႇားနဲ႔
နီနီရဲရဲမ်က္လုံးေတြက သူ႔ဆီေ႐ြးတိုးလာတာမို႔။
ခႏၶာကိုယ္ကအ၀ါအစင္းၾကားေတြကလဲေၾကာက္ဖို႔အရမ္းေကာင္းတာပဲ။
"အခ်စ္ေတာ္? အခ်စ္ေတာ္ Biu! သခင္ႀကီးကညစာအတူတူသုံးေဆာင္ဖို႔မွာၾကားလိုက္လို႔လာေခၚတာပါ"
ဒီအိမ္မက္တစ္ခုထဲကိုပဲထပ္ခါတလဲလဲရႉေထာင့္ေပါင္းစုံကမက္ေနသည့္ဘ၀ကိုလဲၿငီးေငြ႕ေနၿပီေလ။
ဘာေၾကာင့္မက္တယ္။ဘာအဓိပယ္ေၾကာင့္မက္တယ္ဆိုတာလဲ တစ္စြန္းတစ္စမွမသိရေတာ့ပိုစိတ္ညီးညဴးရသည္။
"ဘာလို႔တဲ့လဲ"
ဦးေႏွာက္အရာ၂ခုကိုတစ္ၿပိဳက္နက္ထဲေတြးႏိုင္သည္ဆိုယုံၾကမလား?.တစ္ဖက္ျခမ္းကအိမ္မက္အေၾကာင္းကိုေမ့မရႏိုင္ ။အိမ္မက္ရဲ႕ျဖစ္ႏိုင္ေျခကို
ေတြးေတာ့ႀကံစေနေသာ္လဲ ေနာက္တစ္ဖက္ျခမ္းကအမတ္ခ်ဳပ္ရဲ႕အႀကံအစည္ကဘာျဖစ္မလဲဆိုၿပီး ညာဏ္ကိုလႊာသုံးေနရသည္။
ေျပာရရင္အမတ္မင္းဟာ အိမ္ကိုမီးေလာင္တိုက္သြင္းၿပီးတဲ့အျဖစ္အပ်က္အၿပီးမွာ ထိမ္းျမႇားခ်င္းကိုအက်ဥ္းခ်ဳပ္လုပ္ေဆာင္သည္။ထို႔ေနာက္ Build ဆီကိုေရာက္မလာေတာ့ပါ။မ်က္စိထဲထိုလူရဲ႕အရိပ္အေရာင္ေလးေတာင္တစ္မႈံမွမေတြ႕ရေခ်။အေစာပိုင္းကာလတုန္းက သူကိုယ္တိုင္ေရွာင္မည္ဟုေတြးထားေပမယ့္
အမတ္ခ်ဳပ္ကသူ႔ကိုတစ္ျပန္ႀကီးအေၾကာင္းအရင္းမရွိေရွာင္ေနတာ့စိတ္ထဲခုလုခုလု။ အိပ္ခန္းထဲဆြဲသြင္းၿပီးအလိုမတူ အတင္းအက်ပ္လုပ္တာျဖင့္စာရင္ဒီလိုအသိအမွတ္မျပဳခံရတာကပိုေကာင္းပါတယ္လို႔ကိုယ့္ကိုကိုယ္ႏွစ္သိမ့္ေပမယ့္လဲ ဒီလိုလွ်စ္လ်ဳရႈမယ့္အတူတူဘာလို႔မရမကယူခဲ့ေသးလဲ?။Buildကိုမရရင္ေတာင္ အမတ္မင္းကိုလိုခ်င္သည့္တစ္ျခားသူဒုႏွင့္ေဒးပဲကို။
