ေႏြေႏွာင္းပိုင္းကိုေရာက္လာတာမို႔ အေအးဓာတ္ကဲတဲ့ႏိုင္ငံေသးေသးေလးမွာေတာင္မွ အလုပ္ကေလးနည္းနည္းလုပ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ အားကေလးနည္းနည္းထုတ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္မိရင္ေခြၽးစို႔ေနတက္ၿပီ။
ပူပူေလာင္ေလာင္ျဖစ္ေနေပမယ့္ အမတ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ထမင္းစားေဆာင္မွာမပါမျဖစ္ဖက္ထုပ္ပူပူေလးကပါေနမွ။
"ေနေအးမွလုပ္တာမဟုတ္ဘူး"
အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းဆီကေနအပူကဟပ္ရွာတာမို႔အခ်စ္ေတာ္ရဲ႕ႏွာေခါင္းထိပ္မွာေခြၽးသီးေလးေတြကတြဲလဲခိုၿပီး ပါးမို႔မို႔ေတြနား႐ြက္ဖ်ားေတြကအပူခ်ိန္ေၾကာင့္ရဲတြတ္ေနသည္။
လည္ဂုတ္ကိုေထာက္ေနတဲ့ဆံပင္အိအိေတြကလဲေခြၽးေတြနဲ႔စိုကပ္ေနတာမို႔ မ်ိဳး႐ိုးျမင့္က ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုစုခြၽန္ၿပီး ေလေအးေတြဂုတ္သားျဖဴျဖဴေတြနားမႈတ္ထုတ္ရင္းကလူက်ီစယ္လိုက္သည္။
"ခုစားခ်င္တာမလား"
"အဲ့တာေတာ့ဟုတ္ေပမယ့္ မင္းပင္ပန္းတာႀကီးျမင္ရတာကေတာ့ဘ၀င္မက်ဘူး ဘယ္လိုလုပ္စား၀င္မလဲ"
ေလနဲ႔မႈတ္ယုံတင္မကပဲ ေနာက္ကေန လည္ပင္းကိုႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ပြတ္ဆြဲလိုက္ေတာ့ အခ်စ္ေတာ္က လက္ေမာင္းေတြနဲ႔ခ်ဳပ္ထားၾကားကေနအတင္း႐ုန္းထြက္သြားသည္။
"ေခြၽးေတြနဲ႔ ညစ္ပတ္ေနတာကို ဘယ္လိုေတြလာလုပ္ေနတာလဲ သြား သြား!ဟိုနားထိုင္ေန ထမလာနဲ႔! အသံလဲမထြက္နဲ႔!"
စားဖို႔ပန္းကန္ေတြလာသယ္တဲ့အေစခံေတြက
ေတြကမီးဖိုခန္းထဲကို၀င္လာတဲ့အခ်ိန္ ထင္းစည္းေတြနဲ႔ထိုင္ေနတဲ့အိမ္သခင္ကိုမေတြ႕ပဲအခ်စ္ေတာ္ကိုပဲေတြ႕တာေၾကာင့္ ေရကယားလႊတ္စလိုစကားေတြေၾကာင့္စေျပာေတာ့သည္။
"အခ်စ္ေတာ္ေလး ဖက္ထုတ္ေတြရၿပီလား"
"ရေတာ့မယ္ နည္းနည္းအထဲကအသားက်က္ရင္ရၿပီရယ္"
"ပူေနေရာေပါ့ အမတ္ခ်ဳပ္က နည္းနည္းေတာ့ၾကင္နာသနားသင့္ပါတယ္ ဟိုေလ ထမင္းစားၿပီးရင္
ကြၽန္မတို႔နဲ႔ စမ္းေခ်ာင္းနားလိုက္ခဲ့မလား"
"ဟုတ္တယ္ အဲ့နားကေအးေအးလူလူအရမ္းရွိတာရယ္"
Buildကဒီိအေစခံ2ဦးဘာလို႔အမတ္ခ်ဳပ္ရွိေနတာကိုသူ႔တစ္ေယာက္ထဲရွိတဲ့အတိုင္းစကားကိုေဖာ္ေဖာ္ေ႐ြေ႐ြေျပာေနတာလဲဆိုၿပီး ေဘးဘီကို၀ေ့ၾကည့္ေတာ့မွ
ထင္းစည္းေတြနား ငုတ္တုတ္ႀကီးထိုင္ၿပီး လငပုတ္ဖမ္းေနတဲ့မ်က္ႏွာကသူ႔ဘက္ကေနပဲျမင္ေနရၿပီး တျခားသူေတြဘက္ကမျမင္ရဘူးကိုးး။
