"မင္းႏႈတ္ခမ္းေတြအတည္ႀကီးေထာ္ေနတာ"
"ဟာ..မရယ္နဲ႔လို႔"
"ဘယ္မွာရယ္ေနလို႔လဲ "
"ရယ္ခ်င္ေနတဲ့႐ုပ္ႀကီးေလ အဲ့တာ"
အတည္လဲအမတ္ခ်ဳပ္ကေအာက္ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခုလုံးကိုသြားေတြနဲ႔ဖိႀကိတ္ၿပီး ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုထိန္းေနရသည္။
မရယ္ရဲဘူးရယ္ရင္ေကာက္တာ။
ျပသာနာေတြအားလုံးရွင္းလင္းသြားသည့္အခါ
တဆိတ္...ျပသာနာေတာ့မဟုတ္ဘူး။
မ်ိဳး႐ိုးျမင့္ရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကျပသာနာဆိုးႀကီးလိုရွိမေနဘူး။အမွတ္တရေတြအမ်ားႀကီးထဲကအနည္းငယ္ ပိုသာတဲ့အမွတ္တရလို႔ပဲစိတ္ထဲထားသည္။ဆိုေတာ့ကာ မရွင္းမလင္းမႈေတြအားလုံး
အိတ္သြန္ခြံေမွာက္ေျဖရွင္းၿပီးတဲ့အရာ အရာအားလုံးကတေျဖးေျဖးျပန္၍ ပုံမွန္ျဖစ္လာခဲ့သည္။
အခ်စ္ေတာ္ကေတာ့အစပိုင္း ဇ၀ေဇ၀ါျဖစ္ေနခဲ့ေပမယ့္လဲအမတ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ေထြးေပြ႕မွာေၾကာင့္႐ႊင္႐ႊင္လန္းလန္းျပန္ျဖစ္လာေနၿပီ။ အလုံးစုံကုစားလို႔မရေသးေပမယ့္ သက္ေတာင့္သက္သာေတာ့ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ခုျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥကေတာ့သက္ေတာင့္သက္သာအျဖစ္လြန္တာ။။၂ေယာက္သားရဲ႕အေျခအေနအရ အျပင္တူတူမထြက္ျဖစ္ပဲ အိမ္ေတာ္ထဲမွာတင္ေနၾကတာမို႔
၂ဦးပိုင္မက္မြန္ခင္းကယို႔ယြင္းေနၿပီဆိုၿပီးသတင္းပို႔လာသည္။
ထို႔ေၾကာင့္သည္ကေန႔ညေန မက္မြန္ၿခံကိုသြားၿပီးစစ္ေဆးၾကရာ အမတ္ခ်ဳပ္က အခ်စ္ေတာ္ကိုမ်က္စိေအာက္ကခနေလးအေပ်ာက္ခံ႐ုံရွိေသး
သတၱ၀ါျမင္ရင္မေနႏိုင္တဲ့ ဖက္ထုပ္ကပ်ားအစုအအုံကိုသြားကယ္တယ္ဆိုပဲ။
မက္မြန္ပင္စည္နားအသိုက္ဖြဲ႕ၿပီး အိမ္လုပ္မင္းမူးေနတဲ့ပ်ားေတြထဲကလက္တစ္ဆုတ္စာပ်ားေကာင္ေတြကေဘးနားကစမ္းေခ်ာင္းဆီအစုလိုက္ အၿပဳံလိုက္ျပဳတ္ၾကသည္ကိုအခ်စ္ေတာ္ကျမင္လိုက္သည္။
အေတာင္ပံေတြကေရေတြစိုကုန္တာမို႔ေလးလံၿပီးမပ်ံႏိုင္ျဖစ္ကာ ေရနစ္ေတာ့မည့္ဆဲဆဲ ဖက္ထုပ္က
သစ္ကိုင္းေျခာက္ေလးတစ္ခုယူၿပီး ေရထဲကဆယ္ေပးတာကို သူတို႔ကတုပ္တာ!။
