မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္စူးစူးက အပါးသားလိုက္ကာထဲကေနေဖာက္ၿပီး ပိတ္ထားတဲ့မ်က္လုံးေတြေပၚက်ေရာက္လာတာမို႔ မထခ်င္ပဲထရေတာ့မည့္အခ်ိန္ေရာက္ၿပီဆိုတာတန္းသိလိုက္သည္။အမတ္ခ်ဳပ္က
ပိတ္သာ့အထူလဲေပးမည္လို႔စကားစဖူးေသာ္လဲ
ေအးေအးလူလူေနခ်င္တာေၾကာင့္မို႔ အပါးစကိုမလဲခိုင္းတဲ့ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယခုလိုအခ်ိန္မွာေတာ့သိပာမေက်နပ္။
"အမေလး!"
မ်က္ႏွာနားနီးနီးကပ္ကပ္ျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္စံျဖဴျဖဴေတြေၾကာင့္လန္႔ျဖန္႔ကာ အေနာက္ကိုတိုးမိလိုက္သလို ခိုးၾကည့္ေနတဲ့လူကလဲလူမိသြားတာေၾကာင့္
လည္ပင္ေတြပါနီလာသည္။
"ခိုးေခ်ာင္းေနတာလား"
အမတ္ခ်ဳပ္ကအျပင္ပိုင္းကခက္ထန္ၿပီးေအးစက္တဲ့
ပုံစံျဖစ္ေနေပမယ့္ အတြင္းပိုင္းကေႏြးေႏြးေထြးေထြးႏွင့္ၾကင္ၾကင္နာနာရွိသည့္ပုံရိပ္ကို Buildကေဖာက္ထြင္းျမင္ေနရသည္။တစ္စတစ္စသိသာလာတဲ့ပင္ကိုယ္စိတ္ရင္းေၾကာင့္ အရင္လိုေၾကာက္႐ြံ႕မေနေတာ့ပဲ စခ်င္ေနာက္ခ်င္လာေတာ့သည္။
"မဟုတ္..မဟုတ္ပါဘူး အဟမ္း လာ..လာႏႈိးတာ"
ဆက္စ ေနရင္ေခါင္းေတြပါေပါက္ထြက္ကုန္ေအာင္ရွက္သြားမွာဆိုးလို႔ လာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ကုတငေပၚကဆင္းေပးလိုက္သည္။
"ဘာလို႔လဲဟင္ အေရးႀကီးကိစၥရွိတာလား"
ခါတိုင္းရက္ေတြဆိုလာႏႈိးလာတာမ်ိဳးမရွိသလိုအိပ္ခ်ိန္ကိုလဲအခ်ိန္ကန္႔သတ္ထားတာမ်ိဳးမရွိတာေၾကာင့္သိလိုစိတ္နဲ႔ေမးမိေတာ့အမတ္ခ်ဳပ္ Bibleကေခါင္းယမ္းသည္။
"ဒီတိုင္းေနရာတစ္ေနရာေခၚသြားခ်င္လို႔"
_____
ေသခ်ာဖီးလိမ္းၿပီးအၿမဲလိုလိုေသသပ္ခ်ပ္ကပ္ေနတဲ့ဆံပင္နက္နက္ေတြက ေရထိၿပီးကာစအ၀တ္နဲ႔သုတ္ထားသလို ခပ္ဖြဖြေလးျဖစ္ေနၿပီး အမတ္ခ်ဳပ္ရဲ႕လူႀကီးလူေကာင္းသြင္ျပင္ကိုဖ်က္လို႔ဖ်က္ဆီးျဖစ္ေနသည္။ေျပာင္လတ္ေနတဲ့သစ္သားမ်က္ႏွာဖုံးကိုလဲအိမ္ေတာ္တြင္တမင္ထားခဲ့သည္မို႔ မ်က္ႏွာၾကည္ၾကည္ကလြတ္လြတာလပ္လပ္ျဖစ္ေနတာျမင္ေတာ့အခ်စ္ေတာ္ကၿပဳံးလိုက္မိသည္။
အမတ္မင္းကကိုယ့္ကိုကိုယ္ယုံၾကည္မွာအနည္းငယ္ရွိလာေနၿပီ။Build အနားေရာက္ရင္လဲဟိတ္ဟန္ေတြကိုခ၀ါခ်ထားတာသိသိသာသာ။
