"ျပစမ္း ျပစမ္းဘယ္မလဲ"
ေရာက္ေရာက္ရင္း၀ေါယဥ္ေပၚကမဆင္းရေသးတာကိုမိခင္ႀကီးရဲ႕အလွ်င္စလိုျဖစ္မႈကအကုန္လုံးကိုျပာယာခတ္သြားေစသည္။
"မား ဘယ္လိုေတြျဖစ္ေနတာတုန္း အခ်စ္ေတာ္ကခရီးပန္းလာတယ္ေလ ေျဖးေျဖးသာသာလုပ္ပါ"
တကယ္ဆို biubiuကခရီးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးအမတ္ခ်ဳပ္ရဲ႕အေဖနဲ႔အေမကိုေတြ႕လွ်င္ဘာေျပာရမယ္ ဘာဆိုရမယ္ဆိုတာ တစ္စက္မွာသိတာမဟုတ္ဘူး။သခင္မေလး သခင္ေလးေတြဆို ငယ္စဥ္ကတည္းက လူႀကီးေတြကိုဘယ္လိုဆက္ဆံရမယ္
မ်ိဳး႐ိုးျမင့္ေတြကိုဘယ္လို႐ိုေသရမလဲဆိုတာ ခ်က္က်လက္က်သင္ထားရေပမယ္္ ဖက္ထုပ္ေရာင္းတဲ့ဖက္ထုပ္ကေတာ့ "ဖက္ထုပ္ပူပူေလးေတြ အရသာရွိတယ္ ၀ယ္ၾကပါအုန္း" ပဲေျပာတက္တာေလ။
အဲ့ေတာ့ ေတာင္ပိုင္းကိုလာတဲ့လမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္လုံး အိမ္ေထာင္ဦးစီးရဲ႕ မိနဲ႔ဖ ကသူ႔ကိုသေဘာမက်ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲဆိုၿပီး အေတြးလြန္ကာ မနားခဲ့ရတာမို႔ ခရီးကထင္ထားတာထက္ပိုပန္းသည္။
"တယ္ မ်က္ႏွာေလးပဲၾကည့္႐ုံပါ"
ေခါင္းေလးငုံ႔ထားတဲ့အခ်စ္ေတာ္ကို ေမွးဖ်ားေလးကေနဆြဲၾကည့္ၿပီး သခင္မႀကီးကစိတ္လိုလက္ရႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ၿပဳံးလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ပါးေဖာင္းေဖာင္းတစ္ဖက္ကို လက္မနဲ႔လက္ညိဳးနဲ႔ေပါင္းကအသာအယာညႇစ္လိုက္ေတာ့ ဖက္ထုပ္ရဲ႕အထိမခံ
ႏူးႏူးအိအိအေရျပားကညႇစ္ခံလိုက္ရတဲ့ေနရာေလး
တင္ကြက္ရဲတြတ္သြားသည္။
"ဟာ မား ေျဖးေျဖလုပ္လို႔"
မ်ိဳး႐ိုးျမင့္ကသူဆြဲထားတဲ့အထုတ္ေတြကိုပစ္ခ်ၿပီး
အခ်စ္ေတာ္နားေျပးကပ္ကာ မ်က္ႏွာေလးကိုလက္ခုပ္ထဲဖြဖြထည့္ရင္း ရဲသြားတဲ့ေနရာေလးကို
လက္မေလးနဲ႔ေျဖးေျဖးခ်င္းပြတ္ေပးလိုက္သည္။
"ရဲကုန္ၿပီ ဒီမွာေတြ႕လား"
"ေအးပါ ငါလဲအူယားလို႔လုပ္မိတာ ရန္လိုေနတဲ့ေခြးဆိုးႀကီးလိုလုပ္မေနနဲ႔ wichapas "
မိခင္ရဲ႕နာမ္စားေၾကာင့္လက္ခုပ္ထဲကမ်က္ႏွာေလးကပါၿပဳံးစိစိျဖစ္သြားတာမို႔ အမတ္ခ်ဳပ္က မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕လိုက္သည္။
