"မင်းကသေချာကြည့်တော့လဲချစ်စရာလေးပဲကို ဘာလို့သူငယ်ချင်းမရှိတာလဲ"
မျက်ခုံးအတိဆံပင်ကေနဲ့အူကြောင်ကြားလေးရဲ့မျက်၀န်းတွေက၀ိုင်းစက်သွားသည်။
"Biubiuလဲမသိပါဘူး သခင်သေးသေးလေးရယ် သူတို့ကခေါ်မဆော့တာ"
"ဘာကိုသခင်သေးသေးလေးလဲ ငါကမင်းထက်ကြီးတယ်ကွ လူကောင်ရောအသက်ရော!"
"ဒါပေမယ့်သခင်ကြီးတွေနဲ့ယှဥ်ရင်သေးသေးလေးပဲကို"
အတည်လဲ ထိုသခင်လေးရဲ့အချိုးအစားကပိစိလေး။မျိုးရိုးမြင့်သခင်ကြီးတွေ၀တ်စားသလို၀တ်စားထားပေးမယ့် ကလေးဖြစ်တာမို့ လူကြီးအ၀တ်အစားနဲ့ဒီဇိုင်းနဲ့ကလေးဖြစ်နေသည်။
"ငါသခင်အကြီးကြီးဖြစ်သွားရင် မင်းကိုခေါ်ဆော့မယ်"
မျှော်လင့်ချက်တစ်ဖြတ်ဖြတ်လက်သွားတဲ့မျက်လုံးလေးတွေက မော့ကြည့်လာပြီး လက်သန်းပုပုလေးထုတ်ပြကာ
"ကတိနော်"
"အင်း"
____________
ဆောင်းတွင်းကုန်ကာနွေဦးရောက်လာပြီဆိုပေမယ့် မနက်ခင်းအချိန်တစ်ပိုင်းတော့ လေတိုးကာအနည်းငယ်အေးသည်။ သို့သော် ပူပူနွေးနွေးကြင်စဦးစုံတွဲမဟုတ်တဲ့ ပူပူနွေးနွေးကြင်စဦးစုံတွဲရဲ့အခန်းကတော့ ချွဲပစ်ပစ်အချစ်ကဗျာတွေထဲကလို
အချစ်တွေကြောင့်နွေးထွေးနေသည်လားတော့မပြောတက်။
ချစ်ရသူနဲ့ကြည်ကြည်ဖြူဖြူမနက်တိုင်းနိုးထခွင့်ရတာဆုလာဒ်တစ်ခုပဲလို့ မျိုးရိုးမြင့်တွေကိုသီးသန့်စာသင်သည့် ပညာရေးဆိုင်ရာဘွဲ့ချီးမြှင့်ခံရသူက
သင်ပေးစဥ်တုန်းက အမတ်ချုပ်ဖြစ်လာမယ့်သခင်လေးက ကွယ်ရာမှာ ထိုစကားကို ခပ်ရွဲ့ရွဲ့ပြန်တွေးရင်း လှောင်ခဲ့မိသည်။
ယခုချိန်မှာတော့ ဆရာသခင်ဖြစ်သူကိုအပြစ်တွေ၀န်ချတောင်းပန်ရင်း ဆရာ့စကားတွေဘယ်လောက်မှန်ကြောင်းသူကြုံတွေနေပါပြီဆိုပြီး စကားလဲပါးချင်သေးသည်။
ရင်ဘတ်ပေါ်ကိုပါးနဲ့အတင်းဖိကပ်ထားတာမို့ ခပ်စူစူဖြစ်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းပိစိတွေကို လက်မနဲ့လက်ညိုးသုံးကညှစ်ပစ်လိုက်တော့ ဖက်ထုပ်ဖြူဖြူလေးက တလှုပ်လှုပ်။
