ရှန့်ဟန်တစ်ယောက် ဆေးရုံကုတင်ပေါ်မှာ ဖြူဖျော့တဲ့မျက်နှာနဲ့ အားလျော့စွာ လှဲနေရသည်။
Systemရဲ့အသံကတော့ သူ့ခေါင်းထဲမှာ ပေါ်လာနေတုန်း : [မစ္စတာရှန့် ကျွန်တော်ခဏလေးပဲ သွားလိုက်တာ ခင်ဗျားဘယ်လိုတွေ ဖြစ်ကုန်တာလဲ?! အသင့်စားခေါက်ဆွဲမှာ ပြသနာရှိနေတာလား? ကျွန်တော်စစ်ဆေးကြည့်ထားတာတော့ ဒီလောက်စားရုံနဲ့ အစာခြေဖျက်ဖို့ ကြန့်ကြာတာကလွဲ ဆိုးကျိုးကြီးကြီးမားမားတော့ မရှိပါဘူး]
ရှန့်ဟန်ဘေးရပ်နေတဲ့ ဆရာဝန်ကတော့ ရှယ်ဆူပေးနေပြီဖြစ်သည်: "ခင်ဗျားမှာ နာတာရှည်အစာအိမ်အနာရှိတာ မသိဘူးလား? ကိုယ့်ကိုကိုယ်ဂရုမစိုက်တဲ့အပြင် ဗိုက်ဟောင်းလောင်းနဲ့ အရက်သောက်တယ်၊ ခေါက်ဆွဲအစပ်တွေပါ စားလိုက်သေးတယ်၊ ဒီအသက်ကို ဆက်မလိုချင်တော့ဘူးလား? ရောဂါကဆိုးပါတယ်၊ ကင်ဆာဘက်ကိုတောင် ကူးပြောင်းသွားနိုင်တယ်"
ဘေးမှာရပ်နေတဲ့ လုဇယ်ကတော့ မျက်နှာသေနဲ့။
Systemလည်း စိတ်အေးသွားပုံပင် : [ဆိုတော့ ပြဿနာက မူလhostရဲ့ကိုယ်ကပေါ့]
ရှန့်ဟန်တော့ ကြေကွဲရလေပြီ : [မူလhostရဲ့ အခြေအနေကို မင်းတို့ မစစ်ဆေးကြည့်ခဲ့ဘူးလား]
တကယ်ကို မူလhostက အမြောက်အစာလေးပါလား။ ဗိုက်အောင့်တာလေးလောက်တော့ ဇာတ်ညွှန်းထဲထည့်ရေးစရာ လိုမနေဘူးဆိုပြီး ချန်ထားခံရပုံပဲ။
ဒီsystem ရှက်မိပါတယ် : [တောင်းပန်ပါတယ် မစ္စတာရှန့်.. ကျွန်တော်တို့ အဲ့ဒါကိုထည့်မတွက်မိဘူး။ ဒီကိစ္စကို ဗိုလ်ချုပ်ဆီခွင့်ပြုချက်
တောင်းလိုက်ပါ့မယ်.. အာ! မစ္စတာဒင်းန်ကို ပြောတာပါ]
[သွား. သွား..] ရှန့်ဟန်လည်း နေရတာမသက်သာတာနဲ့ systemပြောသွားတာတွေကိုလည်း အာရုံရှိမနေ။
တစ်ဖက်မှာတော့ ဆရာဝန်ပြောသွားတာတွေကြောင့် လုဇယ်တစ်ယောက် သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေပြီ။ ရှန့်ဟန် အပြစ်ရှိသလိုခံစားရတာမို့ ဆရာဝန်ပြန်ထွက်သွားတာနဲ့ တန်းပြီးအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်တော့သည်။
လုဇယ်အမြင်မှာ ဒီဆေးရုံကုတင်ပေါ်လှဲနေတဲ့ ပိန်သေးဖြူဖျော့ပြီး မေးချွန်ချွန်လေးထိ စောင်ဆွဲခြုံထားတဲ့ကောင်လေးဟာ အတော်ပင်ပန်းနွမ်းလျနေပုံရသည်။ ရှုပ်ထွေးတဲ့အကြည့်တွေနဲ့သူ အိပ်ယာနားတိုးကပ်သွားလိုက်သည်။
YOU ARE READING
ပစ်မှတ်က ငါသူ့ကိုကြိုက်တယ်ပဲ ထင်နေတယ် / ပစ္မွတ္က ငါသူ႔ကိုႀကိဳက္တယ္ပဲ ထင္ေနတယ္
Fantasy၉ကြိမ်မြောက် ကြင်ဖက်တွေ့ခြင်း ကျရှုံးပြီးနောက် ရှန့်ဟန် အလုပ်တစ်ခုရလေပြီ။ ဆက်ဆံရေးကောင်း၊ လစာမြင့်၊ နေစရိတ် စားစရိတ်ငြိမ်းနဲ့ အခမဲ့ကမ္ဘာပတ်ခရီးသွားနိုင်ပြီး လက်တွဲဖော်ပါ ထောက်ပံ့ပေးဦးမယ်ဆိုသည်။ ကနဦးမှာ သူတွေးခဲ့တာက အမှိုက်ကောင်ရဲ့ကိုယ်ထဲ ဝင်နေပြီး က...
