Chapter 4
ဖုယွမ်ချွမ်းဘာလုပ်ချင်တာလဲဆိုတာကို ကျွင်းချင်ယွီသိချင်နေချိန်မှာပင် ထိုအမျိုးသားက သူ့ရှေ့ရှိခုံတွင် ထိုင်ချလိုက်သည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။
ပန်းကန်ထဲမှ အသီးအရွက်များကို သေးသေးလေးတွေလှီးဖြတ်ကာ သူ့အားခက်ရင်းဖြင့် ကျွေးလာသည်။
"လာ"
ကျွင်းချင်ယွီ : "...?"
အဲတာက အရမ်းကြီးလို့မစားတာလို့ ခင်များထင်နေတာလား။
သူမဆာသော်လည်း ဖုယွမ်ချွမ်းကို အများကြီးမတွေးစေလိုသဖြင့် ပါးစပ်ကိုဟကာ ခရမ်းချဉ်သီးအပိုင်းလေး၏ ထိပ်ပိုင်းကို စားလိုက်သည်။
ထပ်မကျွေးနဲ့တော့။
"အွီ...."
ကျွင်းချင်ယွီက ပန်းကန်ထဲမှ အသီးအရွက်အမျိုးမျိုးကိုယူကာ ဖုယွမ်ချွမ်း၏လက်ထဲကို ထည့်ပေးလိုက်ပြီး ရေ၏အောက်ခြေကိုပြန်သွားကာ ပူဖောင်းတွေကို ပွက်ပွက်ထသွားစေသည်။
"မကြိုက်ဘူးလား"
ကျွင်းချင်ယွီ သူ့ခေါင်းကိုယမ်းလိုက်ပြီး သူ့ဘေးရှိငါးခြောက်ကိုဖမ်းလိုက်ပြီး နှစ်ကြိမ်တိုင်တိုင်ခါယမ်းပြလိုက်သည်။
ထို့ကြောင့် ဖုယွမ်ချွမ်းက ရေသူလေး အဆာပြေစာတွေစားထားသည်ကို သတိရလိုက်သည်။
သူဗိုက်မဆာတာ ဖြစ်သင့်ပါတယ်။
ဖုယွမ်ချွမ်း အစားအစာတွေကို ရှင်းလင်းနေသည်ကိုကြည့်ပြီးနောက် ကျွင်းချင်ယွီ ထရပ်ကာ အမြှီးကိုခတ်ရင်း သူ့လက်တွေကို ဖွင့်ဟလိုက်သည်။
"အာ!"
ကျွန်တော့်ကိုခေါ်ပါ!
ဖုယွမ်ချွမ်းက ရေသူငယ်လေးကို တိုက်ရိုက်ကြီးခေါ်လိုက်ပါက သူခြောက်သွေ့သွားမည်ကို စိတ်ပူပြီး လက်ကိုဆန့်ကာ သေတ္တာနှင့်အတူ သယ်လိုက်သည်။
ရေသူပျိုးထောင်ရေးအခြေစိုက်စခန်းမှဝယ်ခဲ့သည်များက မရောက်သေးချေ။ သို့ဖြစ်ရကား ရေသူလေးမှာ သေတ္တာလေးထဲတွင် ခွေခေါက်နေရုံသာတတ်နိုင်သည်။
