Chapter 5
ဤတစ်ကြိမ်အိပ်စက်ရာတွင်တော့ ကျွင်းချင်ယွီ ထူးထူးခြားခြား နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း အိပ်ပျော်သွားသည်။
ဝိညာဥ်စွမ်းအင်ကို အလွန်အကျွံသုံးစွဲလိုက်ရခြင်း သို့မဟုတ် သူ့စိတ်နှလုံးတောင့်တနေသည့်အရာ ပြည့်ဝသွားခြင်းကြောင့် ဖြစ်နိုင်သည်။
သေးငယ်သည့်သေတ္တာလေးထဲမှာဖြစ်နေတာတောင် သူကောင်းမွန်စွာ အိပ်ပျော်လေသည်။
သို့သော်လည်း ကျွင်းချင်ယွီမျက်လုံးဖွင့်လိုက်သည့်အခါ ပတ်ပတ်လည်မှာ အမှောင်ထုကိုသာတွေ့လိုက်ရသည်။
မိုးမလင်းသေးဘူးလား။
ကျွင်းချင်ယွီ ထထိုင်လိုက်သည့်အခါ ညင်သာသည့်တိုက်မိသံတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာသည်။ သူ တစ်စုံတစ်ခုကို တိုက်မိသွားပုံရ၏။
အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရပြီးနောက် ထိုအရာက အလိုအလျောက်ပွင့်လာသည်။
အလင်းရောင်က တစ်ဖြည်းဖြည်းပွင့်ဟလာသည့်နေရာမှ ဖြတ်ကျော်ဝင်ရောက်လာပြီး ကျွင်းချင်ယွီ မော့ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ယင်းကအခွံတစ်ခုနှင့် သဏ္ဍာန်တူသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
သူအခွံတစ်ခုထဲမှာ အိပ်ခဲ့တာလား။
ယင်းကအမှန်မဟုတ်ပေ။
သူမနေ့ညက သေတ္တာထဲမှာ အိပ်ခဲ့တာမလား။
သူအခွံထဲမှထွက်လာသည့်အခါ မြင်ကွင်းတစ်ခုလုံးကို မြင်လိုက်ရသည်။
အစွန်းများက ပွတ်တိုက်ခံထားရပုံပေါ်ပြီး ယင်းတို့မှာ အလွန်ချောမွေ့ကာဝိုင်းနေသည်။ ပြောင်လက်တောက်ပနေသည့်ရွှေမှာ သူ့အမြီး၏အရောင်နှင့် လိုက်ဖက်နေ၏။
အခွံအောက်ခြေတွင် နူးညံ့သည့်ပင်လယ်ရေမှော်ရေမြှုပ်ပါရှိသည်။ ယင်းကို ရေစိမ်ထားသော်လည်း ထိတွေ့မိတိုင်း နူးညံ့နေသည်။
အခွံအပြင် ငါးကန်တစ်ခုလုံးတွင် အခြားအဆင်တန်ဆာသေးသေးများစွာလည်း ရှိနေသေးသည်။
ကျွင်းချင်ယွီ အခွံအိပ်ယာထက်တွင် ငိုက်မျဥ်းလျက်ထိုင်နေလိုက်သည်။
