Chapter 91
ထိုစဥ်က ဖုချန်းယွီ၏မျက်လုံးထဲတွင် ဖုယွမ်ချွမ်းမှာ သေလူတစ်ဦးသာဖြစ်သဖြင့် လက်ခံတွေ့ဆုံခြင်းမပြုတော့တာဖြစ်၏။
မှတ်တမ်းက ရက်အနည်းငယ်ကြာသည်အထိ ရပ်တန့်သွားကာ ရေသူမျိုးနွယ်သားဖောက်စခန်းသို့ သွားရောက်သည့်အကြောင်းကို ဆက်လက်ရေးသားထားသည်။
သူက ရေသူလေးတစ်ကောင်မှမဝယ်လာနိုင်သော်လည်း ဆက်၍သွားနေဆဲပင်။ အလွန်ဖျားနာနေသည့်ရက်များမှလွဲ၍ တစ်နေ့တစ်ခါ နေ့တိုင်းသွားရောက်လေသည်။
ဖုယွမ်ချွမ်းက ရေသူမျိုးနွယ်အား သူ၏စိတ်စွမ်းအားကိုပြန်လည်ကုသစေကာ လက်စားချေလိုခြင်းဖြစ်ရမည်ဟု ကျွင်းချင်ယွီတွေးလိုက်မိသည်။
နောက်တစ်မျက်နှာလှန်လိုက်ချိန်၌ ကျွင်းချင်ယွီ၏လက်ချောင်းများ အေးခဲသွားခဲ့သည်။
မဟုတ်ဖူး....
မဟုတ်ခဲ့ဘူးပဲ...
ထိုဖိုင်များက ဤနေရာတွင်ရှိနေခြင်းဖြစ်ရာ အားလုံးကိုဖုယွမ်ချွမ်း ဖတ်ပြီးပြီဖြစ်လိမ့်မည်။
သူ မှတ်ဉာဏ်ပြန်ရသည့်အခါ သူ၏စိတ်စွမ်းအားထိခိုက်မှုက ပုံမှန်လူများနှင့်ခြားနားကြောင်း သိရှိခဲ့မှာပင်။ ထို့ကြောင့် ၎င်းကို ရေသူမျိုးနွယ်များကုသရန်မဖြစ်နိုင်ကြောင်း သိပြီးသားဖြစ်သည်။ ဒါဆိုဘာလို့ ရေသူပျိုးထောင်ရေးစခန်းကိုသွားနေရတာလဲ...
ကျွင်းချင်ယွီက အရှေ့ပိုင်းစာမျက်နှာများကို ပြန်လည်လှန်လှောလိုက်ကာ စာကြောင်းတစ်ကြောင်းကို ရှာဖွေလိုက်၏။
(စိတ်စွမ်းအား ပမာဏတစ်ခုအထိ တိုးမြှင့်ခံလိုက်ရသည့်အခါ သယ်ဆောင်သူက ၎င်းကိုထိန်းမထားနိုင်တော့ပဲ အသက်ဆုံးသည်ကိုသာ စောင့်ဆိုင်းနေရတော့သည်)
ဖြစ်နိုင်တာက...
ကျွင်းချင်ယွီ တမဟုတ်ချင်းထိတ်လန့်သွားခဲ့လေသည်။ ဖုယွမ်ချွမ်းကို ရေသူပျိုးထောင်ရေးအခြေစိုက်စခန်း၌ ပထမဆုံးအကြိမ်မြင်တွေ့ရစဥ်က သူထင်ထားသည်ထက် ပို၍တည်ငြိမ်နေခဲ့သည်။
