Chapter 108
ကျွင်းချင်ယွီက ဘောလုံးကို ပေါ့ပေါ့တန်တန်ပင် ပုတ်လိုက်ပြီး အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ မေးလိုက်သည်။
“ယွမ်ချွမ်းက မင်းကို ဘယ်အချိန်က ဝယ်ခိုင်းခဲ့တာလဲ”
“အတော်လေးကြာပြီရယ်…” ရှီခိုင်ရှင်းက ခေတ္တမျှ တွေးလိုက်ပြီးနောက် “ရေသူလေးတစ်ကောင်ကိုဝယ်ပြီး နောက်နေ့များလားပဲ”
ဖုယွမ်ချွမ်းက ရေသူလေးများ၏ငြင်းပယ်ခြင်းကို ခံခဲ့ရပြီး ရေသူကိုဝယ်ကာပြန်နိုင်သူတိုင်းက ပျော်ရွှင်ကြရသည်။ ဖုယွမ်ချွမ်း ရေသူလေးတစ်ကောင်ကို ဝယ်ပြီးပြန်လာသည့်နေ့ကို ရှီခိုင်ရှင်း နက်နက်နဲနဲမှတ်မိနေဆဲပင်။
ကျွင်းချင်ယွီက တဒင်္ဂမျှ ထိတ်လန့်သွားပြီး သူ့ခံစားချက်များကို ဖုံးကွယ်ကာ မထူးခြားသလို ပြောလိုက်သည်။ “ငါသိပြီ၊ မင်းသွားလို့ရပါပြီ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ မဒမ်၊ မင်းတစ်ခုခုလိုရင် ကျွန်တော့်ကိုခေါ်ဖို့ သတိရပါ ...”
ရှီခိုင်ရှင်းက သူထွက်သွားချိန်တွင် တံခါးပိတ်ပေးခဲ့လေသည်။
စာကြည့်ခန်းက စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာအောင် တိတ်ဆိတ်သွား၏ ကျွင်းချင်ယွီ၏လက်ချောင်းထိပ်လေးများက ဘောလုံးလေးကို အသာအယာ ပွတ်သပ်လိုက်လေသည်။
ဖုယွမ်ချွမ်းက သူ့ရှေ့တွင် အမြဲတမ်း သန်မာနေခဲ့သော်လည်း သူ၏ကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေးမှာမူ နူးညံ့ပြီးသိမ်မွေ့ကာ မည်သည့်ကိစ္စတွင်မဆို ယုံကြည်မှုအပြည့်ရှိနေတတ်သည်။
ကျွင်းချင်ယွီက မူရင်းစာအုပ်ရှိ ဖုယွမ်ချွမ်း၏ဇာတ်ကောင်နှင့်ပတ်သက်၍ အညွှန်းကို သတိရသွားသည်။ သို့သော်လည်း သူကိုယ်တိုင် ဖုယွမ်ချွမ်းကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ မူရင်းဇာတ်လမ်းတွင် ဖော်ပြထားသည့် သူ့ဇာတ်ကောင်နှင့် လက်တွေ့မှာ ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်နေကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့ရသည်။ သူ၏နေ့စဥ်အပြန်အလှန်ဆက်ဆံမှုများအရ မူရင်းစာအုပ်ရှိစကားလုံးတို့ကို သဘာဝကျကျပင် စိတ်ထဲမှ ထုတ်ပစ်လိုက်တော့သည်။
သို့သော်လည်း ကြည့်ရသည်မှာ သူမြင်နေရသည်တို့မှလွဲ၍ ဖုယွမ်ချွမ်းအနေဖြင့် သူ့ကိူပျိုးထောင်ရန် များစွာ အားစိုက်ထုတ်ခဲ့ရပုံပင်။
