Chapter 25
ဖုယွမ်ချွမ်းက သူ၏ဖုံးကွယ်ထားသောခံစားချက်များကို ရေသူလေးအလွယ်တကူရှာတွေ့သွားမည် မထင်ခဲ့။
သူ့အားမှီနွဲ့နေသည့် ရေသူလေးကိုကြည့်ရင်း ဖုယွမ်ချွမ်းနှလုံးသားက အနည်းငယ်တုန်လှုပ်သွားသည်။
သူက ရေသူလေး၏ခေါင်းကိုထိကာ ညှင်သာစွာပြော၏။ "ကိုယ်အဆင်ပြေပါတယ်..."
ကျွင်းချင်ယွီက ဖုယွမ်ချွမ်း၏ မျက်နှာကိုထိတွေ့ကာ မျက်ဝန်းလေးများ ကွေးညွှတ်သွားသည်အထိ ပြုံးလိုက်၏။
ရေသူလေး၏အပြုံးက ဖုယွမ်ချွမ်းအားကူးစက်သွားကာ သူပါလိုက်ပြုံးလိုက်မိသည်။
"အရင်ရေချိုးရအောင်..ပြီးမှရေကန်လှယ်ပေးမယ်..."
"အာ~"
ကျွင်းချင်ယွီက လှဲနေရာမှထလိုက်သည်။
ဖုယွမ်ချွမ်းက ရေသူလေးကိုလက်ဖြင့်အသာကိုင်ကာ ရေထဲသို့ထည့်လိုက်၏။ ထို့နောက် ရွှေအိုရောင်ငါးမြှီးကိုညှင်သာစွာဆေးကြောပေးလေသည်။
ထို့နောက် ကျွင်းချင်ယွီရှေ့တွင် လက်ဖြန့်လိုက်သည်။ "လက်ပေး..."
ကျွင်းချင်ယွီက လက်နှစ်ဖက်လုံးကို ဖုယွမ်ချွမ်းလက်ဖဝါးတွင်ထည့်လိုက်သည်။
ဖုယွမ်ချွမ်းက ရေအနည်းငယ်လောင်းကာ ရေသူလေး၏လက်များကို ညှင်သာစွာနှိပ်နယ်ပေးလေသည်။
ရေချိုးဘောလုံးနှင့် အကြာကြီးစိမ်ထားသည်ဖြစ်ရာ ဆပ်ပြာအကျွင်းအကျန်များကိုသာ ရေဆေးရန်လိုတော့၏။ အားစိုက်ထုတ်ရန် မလိုအပ်ပေ။
ဖုယွမ်ချွမ်းက တဘက်ကိုဖြန့်ခင်းကာ ကျွင်းချင်ယွီအား တဘက်ပေါ်တင်လိုက်သည်။
ကျွင်းချင်ယွီက စားပွဲအစွန်းတွင်ထိုင်ရင်း သူ၏အမြှီးကို ဟိုသည်လွှဲယမ်းလျှက် ဖုယွမ်ချွမ်းရေကန်လှယ်နေသည်ကို ကြည့်နေလေသည်။
ငါးကန်လှယ်ရခြင်းမှာ ကြည့်ရသလောက်မလွယ်ကူချေ။ ကန်ထဲရှိအဆင်တန်ဆာများကိုပါ ဖယ်ထုတ်၍ ဆေးကြောရန်လိုအပ်လေရာ ကရိကထများလှသည်။
ဖုယွမ်ချွမ်းက ကစားစရာဓားကလေးနှင့် သွားရည်စာအချို့ကိုယူကာ စဥ့်နှီတုံးပိစိလေးနှင့်အတူ ကျွင်းချင်ယွီရှေ့သို့လာချပေးသည်။