Chapter 53
ရေသူလေးနှင့်ပျော်ရွှင်စွာ ဆော့ကစားနေသည့်ဖုယွမ်ချွမ်းက ဖြည်းဖြည်းချင်းခေါင်းမော့လာကာ သူ့ကိုအေးစက်စက်ကြည့်လာ၏။
ရှီခိုင်ရှင်း : "..."
"အဟမ်း...ဘာမှမဟုတ်တော့ပါဘူး...ကျွန်တော် ဘာမှမမေးဘူးနော်..." ရှီခိုင်ရှင်းရင်ထဲတွင် ငိုနေလေပြီ။
လူတစ်ယောက်အမူအရာပြောင်းတာ ဘာလို့ဒီလောက်မြန်ရတာလဲ....
ဖုယွမ်ချွမ်းက ရေသူလေး၏ဆံနွယ်ကို လက်မဖြင့်အသာအယာပွတ်သပ်ကာ စတော်ဘယ်ရီတုံးလေးတစ်တုံးပေးလိုက်၏။
ကျွင်းချင်ယွီ ဗိုက်ပြည့်နေပြီဖြစ်သည်။ ထပ်မံ၍မစားနိုင်တော့ချေ။
ဖုယွမ်ချွမ်းက ထိုအရာကိုသတိထားမိသွားသဖြင့် ထပ်မံ၍မကျွေးတော့ချေ။ ရေသူလေးအရွယ်အစားနှင့်ဆိုပါက ဤမျှစားလျှင်လုံလောက်ပြီဖြစ်၏။
ရေသူလေး၏ အစာစားချင်စိတ်မှာ ပုံမှန်မရှိချေ။ ဖုယွမ်ချွမ်းက သူကြိုက်နှစ်သက်သော အစားအစာများကိုမှတ်ထားကာ အခွင့်ကြုံသလိုကျွေးတတ်တာဖြစ်သည်။
သူက ရေသူလေး၏ပါးစပ်ကို တစ်ရှူးစနှင့်သုတ်ပေးလိုက်၏။
ထို့နောက် တစ်ရှူးကိုအမှိုက်ပုံးထဲထည့်လိုက်ကာ "လုပ်ဆောင်ချက်အသေးစိတ်ကို မင်းတို့ဆီခဏနေရင်ပို့ပေးမယ်...မရှင်းတာရှိရင်ပြန်မေးနိုင်တယ်...ပြောစရာရှိသေးလား..."
အားလုံးက ပြိုင်တူပြောကြ၏။ "မရှိပါဘူး..."
"ကောင်းပြီ...အစည်းအဝေးဒီမှာတင်ပြီးပြီ..." ဖုယွမ်ချွမ်းကခေါင်းငုံ့ကာ ရေသူလေးကို သူ့ပေါင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ၏လက်ချောင်းထိပ်များအားရေဆွတ်ကာ အမြှီးကိုပွတ်သပ်ပေးနေ၏။
ရေသူလေးက ရေမထိတာကြာလျှင်ပင် ဘာမှမဖြစ်တော့သော်လည်း သူက ဤကဲ့သို့လုပ်ရသည်ကို အကျင့်ပါနေပြီဖြစ်သည်။
ရှီခိုင်ရှင်းက မြင်လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းကို မယုံနိုင်စွာကြည့်နေမိသည်။
"မာရှယ်...အစည်းအဝေးဗီဒီယို မပိတ်ရသေးဘူး..."
သူက အမြန်မေးလိုက်၏။ : "ကျွန်တော်က မစ္စတာကျွင်းချင်ယွီကို ကာကွယ်ပေးရမှာဆိုတော့ စုံစမ်းစစ်ဆေးမှုမှာ လစ်ဟင်းလိမ့်မယ်ထင်တယ်...ဒီလိုဆိုပေမယ့် မစ္စတာကျွင်းကိုလည်းဆက်ပြီးကာကွယ်ပေးချင်တယ်...ကျွန်တော်ဘယ်တစ်ခုကိုအရင်လုပ်ရမလဲခင်ဗျ..."
