Chapter 63
ကျွင်းချင်ယွီက စတော်ဘယ်ရီကိုစားရင်းဖြင့် မှတ်တမ်း၏နောက်ဆုံးစာလုံးကို ကွန်ပျူတာထဲကို ရိုက်ထည့်လိုက်သည်။ သူကထရပ်ပြီး အကြောဆန့်လိုက်ကာ အပြုံးတစ်ခုဖြင့် လှည့်ပြောလိုက်သည်။ "ကျွန်တော် ပြီးပြီ "
သူနောက်ကိုလှည့်လိုက်သည်နှင့် မနက်ခင်းအနမ်းတစ်စွန်းတစ်စက သူ့နှုတ်ခမ်းထက်ရောက်လာပြီး ရှောင်ယွီတစ်ယောင် ညှို့ဓာတ်အပြည့်ဖြင့် ပြုံးလိုက်သည်။
ကျွင်းချင်ယွီ ထိုသို့ဖြစ်နေသည်ကိုကြည့်ကာ ဖုယွမ်ချွမ်း၏အမူအယာက မသိမသာပြောင်းလဲသွားပြီး ညင်သာစွာပြောလိုက်သည်။ "ကိုယ်မင်းကို နမ်းချင်တယ် "
လိမ်းဆေးလိမ်းထားသော်ငြား ယင်းက ဖယ်ရှားရလွယ်မည့်ပုံမရချေ။
အနမ်းက နာကျင်စေတာကြောင့် ဖုယွမ်ချွမ်းက ထိုအကြောင်းကို တွေးလိုက်ကာ "နာနေသေးလား"
ကျွင်းချင်ယွီက သူ့အောက်နှုတ်ခမ်းကို အသာပွတ်ကာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီးနောက် ပြန်ခါယမ်းလိုက်ပြန်သည်။ ယင်းက အနည်းငယ်နာကျင်နေသေးသော်လည်း အရမ်းမပြင်းထန်ပေ။
ဖုယွမ်ချွမ်းက လိမ်းဆေးကို သူနှင့်အတူသယ်ထားပြီး ထိုဆေးကိုထုတ်ကာ လိမ်းပေးလိုက်သည်။ ရှောင်ယွီတစ်ယောက် ခေါင်းခါလိုက်ယမ်းလိုက်ဖြစ်နေသည်ကိုကြည့်ပြီး သူ့ကိုစနောက်ချင်လာသည်။ "နာနေရင် ကိုယ့်ကို ပြန်လုပ်ချင်လုပ်လေ"
သူက ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးသာမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်ပြီး တုန့်ပြန်မှုရဖို့ မမျှော်လင့်ထားပေ။
ထိုစကားကိုကြားသည့်အခါ စဥ်းစားလိုက်ပြီးနောက် ကျွင်းချင်ယွီက ဆိုင်တံခါးကိုပိတ်ကာ အမြင်အာရုံကို ကာကွယ်ရန်အလို့ငှာ ကန့်လန့်ကာကို ဆွဲချလိုက်သည်။
ပြင်ဆင်ပြီးနောက်တွင် သူကလျှောက်သွားပြီး ဖုယွမ်ချွမ်း၏ပေါင်ပေါ်တွင် ထိုင်လိုက်သည်။
ဖုယွမ်ချွမ်းက လန့်သွားသော်ငြား ရှောင်ယွီ၏ခါးလေးကိုတော့ ဖက်လိုက်လေသည်။ သူက ဘာဖြစ်လို့လဲဟူ၍ မေးရန်ပြုစဥ် ရေသူငယ်လေးက သူ့ကို နာခံမှုအပြည့်ဖြင့် ကြည့်ပြီး ဆိုလာစည်။
