Chapter 29
ဖုယွမ်ချွမ်းက ကျွင်းချင်ယွီ၏ခါးကိုထိန်းကိုင်ထားကာ သူလှုပ်ရှားသမျှကို တိတ်တဆိတ်စောင့်ကြည့်နေလေသည်။
ကျွင်းချင်ယွီက ဖုယွမ်ချွမ်း၏အကြည့်ကိုရှောင်ရင်း တီးတိုးပြောလိုက်၏။
"မရည်ရွယ်ပါဘူး...မတော်တဆဖြစ်သွားတာ..."
ထို့နောက် ခြုံစောင်ကိုသူ့လက်ကလေးများဖြင့် တင်းတင်းဆွဲပတ်လိုက်လေသည်။
ကျွင်းချင်ယွီ စောင်ကိုခေါင်းမြီးခြုံပြီးသည်နှင့် မျက်ရည်မကျပဲငိုလေတော့သည်။
ဘာဖြစ်သွားပြန်တာလဲ...
လူသားပုံစံပြောင်းတာက တစ်ခါထက်တစ်ခါပိုပြီး ရုတ်တရက်ဆန်လာသလိုပဲ...
နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်က နေရာလွတ်ထဲကစွမ်းအင်ကို အများကြီးစုပ်ယူမိလို့ပြောင်းသွားတယ်ထား...
ဒါပေမယ့် အခုက...
သူက ဖုယွမ်ချွမ်းနိုးလာသဖြင့် လန့်သွားကာ နေရာလွတ်ကိုဖွင့်မိပြီး ဝိဉာဥ်စွမ်းအင်များကို စုပ်ယူမိသွားခြင်းပင်။
ကျွင်းချင်ယွီက အနေခက်ဟန်ဖြင့် "အဲ့ဒါက...အင်း..."
သူ့စကားမဆုံးသေးခင် တစ်ကိုယ်လုံးလေထဲမြောက်သွားသည်ကို ခံစားမိလိုက်သည်။
ဖုယွမ်ချွမ်းက ပေါင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေသည့် လူသားလေးအား ပွေ့ချီလိုက်ကာ အိပ်ယာပေါ်သို့တင်ပေးလိုက်သည်။
ကျွင်းချင်ယွီ စောင်ကြားမှချောင်းကြည့်သည့်အခါ သူ့အတွက် အဝတ်သွားရှာနေသည့်တစ်ဖက်လူကို တွေ့လိုက်ရ၏။
မှာထားသည့်အဝတ်များက မရောက်လာသေးသလို ရေသူလေး၏အဝတ်များကိုလည်း ဝတ်လို့မရချေ။
ခန္ဓာကိုယ်ရုတ်တရက်ကြီးထွားလာမှကြောင့် သူဝတ်ထားခဲ့သည့် အဝတ်များမှာလည်း စုတ်ပြဲသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
ဖုယွမ်ချွမ်းဗီရိုက ပုံမှန်အတိုင်းရှင်းလင်းနေကာ ကျွင်းချင်ယွီဝတ်နိုင်သည့် ဆိုဒ်မျိုးရှိမနေချေ။
ဖုယွမ်ချွမ်းက တခြားအဝတ်များထက် မဆိုသလောက်ဆိုဒ်သေးသည့် အင်္ကျီနှင့်ဘောင်းဘီကို ထုတ်ယူလိုက်ကာ သူ့ကိုကမ်းပေးလာ၏။
