Chapter 11
သူအပြင်ကိုထွက်သည်နှင့် ကျွင်းချင်ယွီကို တိတ်တိတ်လေးပြောလိုက်သည်။
"မင်းရဲ့အသီးအရွက်တွေက အရသာရှိတယ်"
ကျွင်းချင်ယွီ:"..."
ဘာလို့ ဒီလူကအရမ်း!-
ကျွင်းချင်ယွီ အံကြိတ်လိုက်၏။
"အူး..."
ဖုယွမ်ချွန်းက အမြန်ချော့မြူလိုက်သည်။
"ဟေး၊ သူ့ကိုလျစ်လျူရှုထားလိုက်ပါ၊ မင်း အသီးအရွက်တွေစားချင်လို့လား"
ဖုယွမ်ချွမ်းက သူ့ကိုခရမ်းချဥ်သီးသေးသေးလေးကို ပေးလိုက်သည်။
ကျွင်းချင်ယွီက ကြည့်ပင်မကြည့်ချေ။ သို့သော်လည်း သူကရေခဲသေတ္တာကို လက်ညှိးထိုးကာဖြင့် "အွီး..."
"မင်းကိုယ်တိုင် ယူချင်လို့လား"
ကျွင်းချင်ယွီ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။
ဖုယွမ်ချွမ်းက ရေသူငယ်လေးကို ကောက်ယူကာ ရေခဲသေတ္တာထဲတွင် မည်သည့်အသီးအရွက်များရှိသည်ကို ကြည့်ခိုင်းသည်။
သူပြင်ဆင်သည့်အချိန်တိုင်း အသီးအနှံ၊အသီးအရွက် တစ်မျိုးစီတိုင်း၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းကို ဖြတ်တောက်လေ့ရှိပြီး ရေသူလေးက တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးပေ။
ကျွင်းချင်ယွီက အနီးကပ်ကြည့်လိုက်သည်။ အသီးအရွက်မျိုးစုံရှိသော်လည်း အရည်အသွေးကတော့မကောင်းပေ။
ခဏမျှစဥ်းစားပြီးနောက် ကျွင်းချင်ယွီက ရေခဲသေတ္တာ၏ အနက်ရှိုင်းဆုံးအပိုင်းကိုညွှန်ပြလိုက်သည်။
"အွီး..."
ဖုယွမ်ချွမ်းက သူ့လက်ကိုအနည်းငယ်မြင့်အောင်မလိုက်ပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲကို ထည့်လိုက်သည်။
သူ၏ထောင့်မှဆိုလျှင် ရေသူငယ်လေး၏အမြှီးက လှုပ်ယမ်းနေပြီး သူဘာလုပ်နေသလဲဆိုတာကို မမြင်ရချေ။ သို့သော်လည်း ခံစားချက်ကောင်းနေသည်ကိုတော့ ခံစားရသည်။
ကျွင်းချင်ယွီက ခရမ်းချဉ်သီးအနည်းငယ်ကို သူ၏ဘယ်နှင့်ညာတွင် ထားလိုက်ပြီး ပိတ်ဆို့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် နေရာလွတ်ထဲမှ ခရမ်းချဥ်သီးတစ်လုံးကို အမြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
