Chapter 42
ကျွင်းချင်ယွီသည် ကင်းမွန်ကို တစ်ခါမှမကင်ဖူးသော်လည်း အခြားသူများ ကင်သည်ကိုတော့ မြင်ဖူး၏။ကင်းမွန်ကို သံပြားပေါ်တင်ကာ ယောင်းမဖြင့် ကျက်သည်အထိ ဖိနေလိုက်ယုံထက် ဘာမျှမပိုပေ။၄င်းသည် အလွန်ရိုးရှင်းသည်။
သံပြားမှာ အလွန်ကြီးကာ ဘေးတွင် လူသုံးယောက် လေးယောက်ခန့် ဝိုင်းဖွဲ့၍ရသည်။
ယခုတွင် နှစ်ယောက်သာ ရှိသေးသောကြောင့် ပြဿနာမရှိပေ။
အစပိုင်းတွင် ဖုယွမ်ချွမ်းက သူကိုယ်တိုင်လုပ်ပေးကာ ရေသူငယ်လေးအား ဘေးတွင် ထိုင်စားစေရန် ရည်ရွယ်ထားသော်လည်း ရေသူလေးကိုကြည့်ရသည်မှာ ကိုယ်တိုင်လုပ်ရန် စိတ်ဝင်စားနေပုံရသည်။
သူစိတ်ဝင်စားမှတော့ သူ့ကို ကိုယ်တိုင်ပေးလုပ်ပြီး ကျေနပ်စေလိုက်သည်က ပိုကောင်းသည်။
လုံခြုံရေးအတွက် အဘက်ဘက်မှစဉ်းစားပြီးနောက် ဖုယွမ်ချွမ်းသည် ဆီနှင့်ရေများ စင်ခြင်းမှ ကာကွယ်ရန် အေပရွန်လေးယူလာပေးလိုက်သည်။
ကျွင်းချင်ယွီသည် ကင်းမွန်အကင်ချောင်းများကို လက်ထဲတွင်ကိုင်ထားရာ ဖုယွမ်ချွမ်းက အေပရွန် ကူဝတ်ပေးပြီး မျက်နှာအကာကိုပါ တပ်ပေးလိုက်သည်။သူ့ကို ဆီမစင်တာ သေချာအောင် ကာကွယ်ပြီးသွားသည်။
သံပြားများမှာ ကြိုသန့်ရှင်းထားပြီး လိုအပ်သည့်အပူချိန်ရောက်သည်အထိ အပူပေးထားကာ ဆီသုတ်ထားသော ကင်မွန်များတင်လိုက်သည်။
ရေဓာတ်ပါဝင်နေသော ကင်းမွန်များကို ၄င်းပေါ်သို့ တင်လိုက်သည်နှင့် “ရှဲ..''ဟူသော အသံများ ကြားရပြီး သံပြားပေါ်မှရေစက်ငယ်ကလေးများ တစ်ဖောက်ဖောက်ဖြစ်လာသည်။
မီးခိုးများ လွင့်ပျံ့လျက်ရှိသည်။
ကျွင်းချင်ယွီသည် ကင်းမွန်ကို လှန်လိုက်ပြီး ဆော့စ်သုတ်လိုက်သောအခါ ကင်းမွန်အကင်မှ ရနံ့ မွှေးပျံ့လာ၏။
၄င်းမှာ ကြည့်ကောင်းပြီး အရောင်အသွေးမှာလည်း ဆွဲဆောင်မှုရှိလှ၏။
ကျွင်းချင်ယွီသည် ကင်းမွန်ကို ဓားဖြင့်ဖြတ်ပြီး ဆော့စ်ထပ်သုတ်ကာ လေမှုတ်၍ အအေးခံလိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်မြှောက်ကာ ဖုယွမ်ချွမ်းအား ကမ်းပေးလိုက်သည်။
